Yaşam, beni içinden kusup atmıştı.
Sayfa 71 - YKY, 12. Baskı
Ölümü benim için bir kayıp oluşturacak insan, bu kentin, bu dünyanın neresinde yaşıyordu? Ve benim ölümüm kendisi için önem taşıyacak insan neredeydi?
Sayfa 69 - YKY, 12. Baskı
Yazgının rüzgarında hafifçe sallanıyordu, rüzgarın bir sonraki hamlesinde düşecekti ağaçtan.
Sayfa 67 - YKY, 12. Baskı
Okur Takip Önerileri
Yolda daha fazla yürümeyi arzulamam için hiçbir neden yok.
Sayfa 65 - YKY, 12. Baskı
Kitabın ortasından konuşmuşsun Hermann'ım.
Biraz bilinç, biraz karakter sahibi olması ve hayvansılığından sıyrılması beklenir insandan.
Sayfa 58 - YKY, 12. Baskı
Kendine düpedüz yalnız ve acayip biri, bazen hasta bir münzevi, bazen de dâhice yeteneklerle donatılmış, sıradan yaşamın üstüne çıkan, normalin üstünde bir kişi gözüyle bakıyordu.
Sayfa 49 - YKY, 12. Baskı
Üst kat komşu insanı, kavuşalım mı esenliğe ne diyon?
Bir insandaki dayanma gücünün sınırını merak ediyorum doğrusu! Baktım ki katlanabilirliğin sınırına gelip dayandım, kapıyı açıverir, esenliğe kavuşurum.
Sayfa 47 - YKY, 12. Baskı
Öğrenemediği tek şey, kendisinden ve yaşamından memnunluk duymaktı. Bunun üstesinden gelememişti bir türlü.
Sayfa 40 - YKY, 12. Baskı
Karamsarlığının temelinde dünyayı değil, kendi kendini küçümsemesi yatmaktaydı.
Sayfa 12 - YKY, 12. Baskı