Pusluydu
Puslu ve eski bir Kasım sabahıydı
Ya göz gözü görmüyordu
Ya da göz sahipleri görüşmekten yorulmuşlardı
Kışlıkların arasından büyük bavulu indirdim
Yani anlaşılıyordu ki yorgun olan ben değildim
Koskoca bir mevsimi öldürdün o sabah
Farkına bile varmadan
İki tane kitap koydum içine
Bir de şiir vardı çok sevdiğim
Bavula koyamadım o aklımdaydı
Şiirler farkındaydı