Penceremden dışarı bakıyorum. Yirmi milyon insan. Koca bir şehir. Böyle bir kalabalıkta insan tek başına kalabilir mi? Öyle yalnızım ki, öyle bir dert var ki anlatamadığım. Derdimi anlayabilecek birine öyle bir sarılasım var ki.
Allah dertli viran kalplerdedir biliyorum, ama yinede gelse diyorum, gelse, bilmem kaç yıldır içinde yanan bu ateşle sarılsam, omzunu ıslatsam, ikimizinde kefareti olsa bu gözyaşları...