"Karanlık Oda"
Herkesin karanlık bir odası vardır; anahtarını kimselere veremeyeceği, içinde korkularını, ataletlerini, aşırılarını, uçlarını ve kimseninkilere benzemeyen travmalarla dolu bir odası…
Korkular denilince 90’lı yılların sonunda ilk kez okuduğum Irvin D. Yalom’un Nietzsche Ağladığında adlı eserindeki; “Yirmi yıl düşündükten sonra korkuların
2024'ten tek beklentim:
Derin bir uykuya dalmış, gün ışığı irkilerek uyanmama sebep olana kadar uyumuşum.
Sana uzanamadığım gün
Ellerim yok sanıyorum
Senin bakışlarını yakalayamadığım gün
Gözlerim yok...
O zaman bir yumruk
Bütün gücüyle vuruyor
Eski bir piyanonun tuşlarına
Binlerce martı
Kayalıklara çarparak ölüyor
Ay ışığı tutkal gibi
Yapışıyor pencereme
Açamıyorum perdeleri
Şiir yok artık
Türkü dindi...
Meyvelerini taşıyamayan
Ağaçlar gibiyim
Sularını taşıran ırmaklar gibi ...
Bu kadar mutluluk çok bana
Onu günlere
Onu aylara bölmeliyim
Ve bir tek gülüşünü senin
Kutlamalıyım yıllarca ...
“...20 yıl düşündükten sonra korkuların karanlıktan doğmadığını anladım;korkularda yıldızlar gibi hep ordadırlar ama gün ışığı onları gizler.”
Sayfa 245 - Ayrıntı
Sihisapa Kabilesi
Hayat nedir? Hayat geceleyin ateşböceğinin yanıp sönen ışığı, kış ayazında bufalonun nefesi, çayırın üzerinde gezinip dururken gün batımında titreyen gölgelerdir.
Pegem akademi_________benden sonra görüpte paylaşırsan Allah cezanı versin .dKitabı okudu
Ali Lidar
Herkes gider
Ne?
Bilmiyor muydun sanki
Sevgili kalbim!
Neden hâlâ apartman boşluğunun
Gün ışığı görmeyen penceresinde
Kuş sesleri beklersin?..
Sayfa 20Kitabı okudu
