Bir şiir şehirlerin yüreğini dinledi
Senin bulunduğun şehrin yüreği param
parçaydı.
Neden bu huzursuzluk dünyada biliyor musun ?
Tutup biraz olsun tanımamışız birbirimizi
Kalkın, hepiniz kalkın, bitkiler, hayvanlar
Ben size diyorum ki
Dünyada sabahlar görülecek şeydir
Dünyada kadınlar erkekler çocuklar vardı
Dünyada ağlayan gülen insanlar vardı
Her şeyi yeni görüyordu
Her şey güzeldi.
Hiçbir şey daha güç değil seni sevmekten
Bıçak yarası senin yanında hiç kalır
SANA bağlı diyorum, ağacın, kuşun, karıncanın
hayatı
Şu ağlamaklı halime
Sebep ol padişahım
O ağzı, yüzü, elleriyle avare olan
içtiğim suya, aldığım havaya düşman
Sebeb-i - felâketim.
Bir haliyle bi-karar, bir haliyle belâdır
Efendim,
Böylesini kimse bilmez sevdanın.
Ben size şunu derim ki kardeşler
Bizsiz güzel değil bu dünya
Bizsiz meselâ gökyüzü genişlemez
Biz bugüne bugün dünyada
Güzel diye bildiğimiz ne varsa
Dört elle sarılmalıyız, o kadar.
Baktık her şey hazırdı dünyada
Gökyüzü, dağlar, ovalar yerini almıştı
Her şey durmadan büyüyüp gelişiyordu
Anladık dünyadaydık artık
Herkes aklından geçirdiği kadar bir yeri
Dünyada kolayca bulmuştu.
Niçin durmadan akmak isterim.
Niçin geçen hayatımdan çok
Önümdeki günlerime bakarım
Niçin ölemem.
Şu gökyüzünü doyasıya seyrettiğimi bilmem.
Keyfime göre yaşadığımı
Hanginiz ileri sürebilir?