Genel itibariyle sade/duru ve yavanlıktan uzak bir anlatıma sahip olup iki farklı hikayeden oluşuyor. Konusu itibarıyla bir yandan öze sadık kalınması gerektiğini savunan diğer yandan ise batılılaşmayı ve çarpık modernleşmenin getirdiği sorunlardan bahsediyor.
Karakterleri ise; bir tarafta kendi değerleri, kültürü için savaşıp çoğu yakınını kaybeden ve sonrasında yaşadığı çağda bu duruma ayak uyduramayan ve kendini kırk yıl evin içine kapatmış, istemediği düzenin meşrulaştırılması düşüncesine karşı hayatını yalnız ibadet ve geleneksel yaşamıyla sürdüren gül yetiştiren adam, diğer tarafta ise Sitare ve arkadaşları var. Sitare ve arkadaşlarının yaşamı- yaptıkları ve yapmadıklarıyla, ikili ilişkilerdeki sorunlarla, kültürel yozlaşmaları ve toplumsal ve kültürsel değişimler ile topluma, bireye, mimariye hatta şehir hayatını nasıl etkilediğine, bizlerden neler alıp götürdüğünü ve neler vermek istediğini okuyoruz. Şehirde olan mimaride, binalarda ve sosyal yaşam ihtiyaçlarının değişmesi ve bunların insan üzerindeki yıkım ve yok oluşu seyrediyoruz. Bilhassa Sitare karakterinde insanın yaşadığı çıkmazları, ikili ilişkilerdeki samimiyetsiz tavırları insana karşı yarattığı buhranı görüyoruz. Benim yorumumla kitapta yazarın anlatmak istediği; bu toprakların bir medeniyete sahip olduğunu, başka bir medeniyete ihtiyacımız olmadığını, öykünmemek gerektiğini ve böyle olduğunda kendi kültür ve düşünce dünyamızdan yani kendimizden uzaklaşacağımızı ve yabancılaşacağımızı anlatmak istiyor. Yazarın benim okuduğum ilk kitabı oldu. Anlaşılır bir roman olduğunu düşünüyorum. Tavsiye ederim. Teşekkürler.
