Bir güz yazısı yazmaya kalkışan her yazarın yolu dönüp dolaşıp Eylül'ün bahçelerinden geçer de en güzel cümlesi hangisidir bu romanın, bir türlü kestirilemez. "Her şey çürüyor, her şey", bu mu ifade eder en güzel eylülü? Ya da "Erkek kalbinin kadınların kalbinden daha talepkar olması, bir haksızlık değil miydi?", yoksa bu mu en güzel ifade eder eylülü?