Seni bulduğumda daha 1 aylık bile değildin. Anneni kaybetmiştin. Titriyordun. Adım atacak mecalin bile yoktu. Belki beslenmeye, belki sevgiye ihtiyacın vardı. Hayatıma girdin sonra. Sana can olmak istedim, sen bana can oldun. Odamda arkadaş, dertlerime yoldaş oldun. Yüzümde ki neşem oldun . 2 aydır benimleydin.. İyileştin. Evin içinde oynamanı, koşmanı, etrafı dağıtmanı, ne kadar kızsamda canımı yakmanı seve seve izledim. Benimle büyüyüp, sonuna kadar arkadaşım olmanı çok istedim. Ama gittin. Beni bırakıp gittin. Ne kadar kaza ile olsa da çok erken gittin kızım. Hayata tutunmanı bu denli isterken, hayattan bu kadar çabuk kopuşunu kabullenemiyorum. Beni bırakıp gidişini kabullenemiyorum. Kalbim kırık, içim boşluk. Seni yaşatamayışımın vebali var omzumda... Bu dünyada beceremedim ama kalbimde sonsuza dek yaşıyor olacaksın. Umarım gittiğin yer güzeldir, umarım gittiğine değmiştir. Seni çok seviyorum, seni yaşam dolu cennete emanet ediyorum. Güzel kızım, hoşçakal...💔🥺