Sevmenin en duru ve hiçbir şeyden haberi olmayan halini anlatan Refik Durbaş, “Bağışla Ziyanımı” kitabında şöyle diyor:
“Ne kadar çok benziyorsun çocukluğumdaki fotoğrafa…”
Daha bir tek cümle konuşmadık, tanışmadık. Sesini duymadım, cismini görmedim. Sadece rüzgar gibi bir hisle varolduğu haberi geldi.
Eylemini bilmem, huyunu suyunu desem.. Adını sanını dahi bilmediğim bir muammanın huyu suyu hakkında tek bir kelam edemem.
Elbette ama olsundu. Bunca muamma da olsa işte tam şuramdan tatlı bir rüzgar uğulduyor bütün bedenime.
Sustum ve öylece bekliyorum.Belki de göç edeceğim memleket olur bana.Bilinmez. Bilinmezliğin sırrını seviyorum.
Dünya bu. Uzaklar yakın olur görünür, yakınlar uzaklaşır görünmez. Sanki Yakup eder kader seni burnun ucundaki Yusuf'u göremezsin.İlahi hikmet göğsünün ortasına nakşedileni bile çoğu defa bilemezsin.
Bilinmez.. Bilinmezliğin teslimiyetinin hazzıyla..
Kaderimi seviyorum
Çünkü
Allahın planından daha güzel daha kusursuz daha huzurlu bir plan yok.
🦋
Pınar Önalan