Şimdi desem ki hadi atla gel
bir tek kendini al gelirken…
Özlemediğimden değil de
yerimi bilmediğimden diyemem…
Şimdi desem ki, omuzuna ihtiyacı var başımın
Yatağı delik deşik kuru bir pınardır
düşürmekten korktuğum göz yaşım
Herkese ağlar bir sana susarım…
Şimdi sorsam, ektiğim papatyalarım
Büyüyor mu masal evimizde
Biraz su biraz güneş kat köküne
Uzun kalırım belki kalbinde…
Şimdi desem ki sana
Özledinse sende beni
Al boyanı, fırçanı uç gel…
Renge ihtiyacı olan bir bahçe var bende…