Harika bir anlati okudum arkadaşım Seda sayesinde. Kendi şahsına münhasır İbrahim Aslan bir saat tamircisi. Yıllardır yaşadığı mahallesinde varlığı ve yokluğu bilinmeyen, ömrünü küçücük bir barakada geçiren,tüm dünyasi saatler olan , huzurlu bir ihtiyar olan İbrahim Efendi'nin huzuru devletin onu sormak istemesiyle son bulur.
"Devletle biraz yüz göz oldun mu,altından döşeği, ahırindan eşeği alırlar.s.44" Gerçekten de İbrahim Efendi'nin dünyası alt üst olur .
Eserde usta Tanpınar' in Saatleri Ayarlama Enstitüsü' deki Hayri İrdal' a da gönderme yapıp Tanpınar' i ustalıkla selamlıyor yazarımız .
İbrahim Aslan karakteri sanki 19.yy de yaşamış gibi bir dille ve karakter sunumuyla anlatılsa da eserin kurgusu itibariyle günümüzde geçiyor.Yani oldukca özgün bir karakter olan İbrahim Efendi hayattan büyük beklentileri olmayan ufacık şeylerle mutlu olan ve hayatı seven bir adam... Her şey bir gün devletin onu sormasına kadar çok iyidir.
"Başımıza gelen her belayı da bir adet dikloron ampulle savuşturabilsek ne tatlı olurdu değil mi?s .25"
Devlet dairesinin anlatıldığı kısımları ise keyifle okudum.Derin ironisiyle muazzam bir kısımdı. Okuyunuz efendim.
Düşünceyi aklın hizmetine verirsen oradan şeriat değil, felsefe çıkar. S.10
Seda Cami cemaati çok sever beni, cuma cemaati pek hazzetmez. Beş vakte gelen herkesi tanırım, onların yüreği Arafat gibidir ama haftanın bir günü camiye uğrayan cuma Müslümanlarindan Tanrı' ya sığınırım.s.44
