Selamünaleyküm:)
Bugün tesettür konusuna değinmek istiyorum. Önce minik bir hatıradan başlayalım:
Küçükken hep tesettürlü ablalara bir hayranlığım olurdu. Giydikleri o örtü adeta ben güçlüyüm, korunaklıyım.. izlenimi veriyordu bana. Tıpkı namaz gibi huzur veriyor mudur, diye düşünürdüm. Yaşadım, giydim, taktım ve evet öyle gerçekten.
Bir bayram günü köye
Bana bir şey olursa lafını da hiç sevmem, o yüzden kullanmayacağım :)
Ama bir vasiyetim var size; hani insanlar öldükten sonra kıymete biner ya işte, hah benim de bu yazımı kıymete bindirin... Ricamdır size.
O
@onurbay
·19 August 2021 19:45
Neden?
Fakiri neden ezersin?
Müslümana neden saldırırsın?
Ateisti neden dışlarsın?
Yahudiyi neden öldürürsün?
Savaşı neden başlatırsın?
Hayvana neden eziyet edersin?
Neden insan olmazsın?
Öleceksin birgün... Yok olup gideceksin...
Ne bu iktidar mücadelesi? Güç gösterisi?
Çok değil yüz yıl sonra bütün varlığım yok olacak.
Ve bir yüz yıl sonra da mezarım
Birkaç Sayfa Sözyaşı
ve yine kendimle aynada baş başayım. Orada sadece benim gördüğüm bir vücut var. O vücutsa farklı itici sevilmeyen; dokunulan hissedilen ama sevilmeyen. Annesinin dokunmadığı, öpmediği, kıskandığı, düşmanı, rakibi olarak gördüğü o vücut. Babasının...
O bedenin babası yok. Babalar gerçek değil zaten. Tanrının babaya benzetilmesini şimdi daha
Hayallerime tutunuyorum ben. Umudum var çünkü. Mucizelere inanan çocuk ruhum, dokunulmazlık sağlıyor dileklerime. İnancımı kaybettiğim gün öldüğüm gün olur. Hani o rüzgarda savrulan saçlarımla uçurum kıyılarından sonsuzluğa uzanan denizlerin ufkunu izlemelerim olacak ya... İşte o gün ilamını elime alacağım özgürlük sevdamın. Hani yaz yağmurlarında kulakcıklarımdan ruhuma akan müziğin eşliğinde orman yürüyüşlerim olacak ya..Hah, o gün benim olacak doğanın en güzel nâmeleri. Bisiklet bineceğim deniz kıyılarındakı kumsallarda. Bozacağım ezberleri. Uçurumlardan değil, bulutlardan atlayacağım rüzgarın koynuna. Bütün dünyaya rest çekeceğim, işte ben, işte hayallerim, gerçekleşiyor hayaller diyeceğim. Ve o gün yanımda olanlar, bir gün beni sonsuzluğa uğurlayacaklar bulutların göz yaşlarıyla. Çünkü ben, yağmurlarda ıslanmayı hayal ettim ya ömrüm boyunca. En büyük armağanı olsun istiyorum bana Gökyüzünün, bulutların gözyaşları. Çocuk ruhlu bir hayalperest kaybettik de, onu uğurluyoruz desin masmavi bulutlar. Denzilere kavuşsun gözyaşlarından oluşan mektuplar. Ve ben, o yağmurların her damlasıyla mühürleneğim sonsuzluğa...
Çünkü ölüme aşık yaşasam da,
Yaşamadım doya doya....
Kitabsever
Takibe takip/Beğeniye beğeni yapmıyorum.
Merhaba 1k okurları!
Yeni karar aldım. İşte bazen duyuru amaçlı iletiler atacam. Köşe yazısı gibi🤔 Neden aldım bu kararı? Hani burası benim ikinci ailem ya, bazı konuları paylaşıyoruz ya hani, sorunları da beraber çözümleyelim, yada en azından ben şöyle kendi kendime konuşayım, ay yazayım.
Zaman zaman iletilere rastlarım. Hani; MADEM TAKİPTEN ÇIKACAKTINIZ...
Başlığı olan. Hah, bu gün tam da oradan gireceğim konuya.
Buraya ilk geldiğimde yalnız bayan okurların hesabını takip ediyordum. Pek bir anlayışım yoktu, yeniydim, tanıdıklarımı takip ediyordum. Sonra işte yorumlardan bir kaç güzel hesap takibe aldım(bazısını almaz olaydım da neyse). Sonra bir hırçınlık dönemimde, bazen kafam atar öyle kendimi salıveririm, baya bir takip aldım.
Neden anlatıyorum? Sonra kendimle hesaplaşmaya başladım artık dikkat edeceğim diye.
ŞİMDİ!!!
Sözüm takip atıp takibi geri çekenler!
Hani benim de takibe aldıklarıma sözüm. Madem bir süre beğenii atıp karşılık alamadığınızda çıkacaksanız, neden takip ediyorsunuz? Ben takibe takip yapmıyorum. Egolu değilim. Beliirli kriterlerim vardır, o anki ruh halim vardır. Lütfen! Hesabımı incelemeden takip atmayın. Bütün takip eden gerçek okurlara saygım vardır. Hiç bir çıkarı olmayanlara daha bir saygım vardır.
BEĞENİYE BEĞENİ
TAKİBE TAKİP yapmıyorum
Akıştan, OKUYARAK, beğeni atıyorum.
Takip atıp atıp geri çekmeğin!!!
İyi ki takip düzenlemesi yapıyorum da haberim oluyor. Birisini takipten çıkmışsam da, ya iletişimde, etkileşimde değilimdir, ya da geçerli sebebim vardır.
Saygılar değerli okurlar🌼🌹
Hatırlıyorum, 5 yaşlarında falan olmalıyım. Mahalledeki çocuklarla kovboyculuk oynayacağız. E haliyle, her kovboya bir silah lazım. Koştum eve, üç dört tane oyuncak silahım vardı, hepsini aldım geldim. Bir ona bir buna derken, bir de baktım bana silah kalmamış. Sen de şurdan bir tahta al dediler. İşaret parmakları tarladaki tahta parçalarını gösteriyordu. Ben de ordan bir tahta aldım. Ne yapsaydım yani? Ulan şerefsizler siz benim silahlarımı aldınız ben tahtadan uyduruk bir silahla mı oynayacağım? Denir mi. Denmez. Ben de ordan bir tahta parçası alıp onunla ateş açtım ve hepsini öldürdüm. Benden yana olanları da öldürdüm. Bunu niye yaptığımı anlamayıp salak salak güldüler: kendi adamlarını da vurdun. Hah ha. Farkındayız herhalde. Bir şekilde bu durumu protesto etmem lazımdı: ben de kendi adamlarımı vurdum saklandıkları yerde: yenildik tabi. Oh olsun. Ulan, insan bu kadar mı alçak, bu kadar mı yüzsüz olur ya! Biraz da benim saflığım ama: bu insanlar da az değil hani. Çocuk getirmiş işte üç dört silah. Yani en azından bir tanesinin onda kalması gerekmez mi? Fırsat vermeye gelmez bu insanlara. Bunu o zaman bilmiyordum tabi. Ne bileyim. Benim silahlarımın birini de bana verirler sanıyordum. Meğer öyle değilmiş.
