Hakan Günday

Herkesin kendisine göre bir hücresi var. Bazılarınınki daha genişse, neyi değiştirir? Mahkum olduktan sonra hayata, fark eder mi üçe üç bir oda ya da binlerce kilometrelik bir ülke?

Ben, çevresinde sevgi dolu insanlarla yaşayabilecek biri olmadığımı anladım. Ben, toplumun bana öğütlediği gibi konuşabilecek, yürüyebilecek, para kazanabilecek bir insan olmadığımı anladım. Ben, bir insan olmadığımı anlayabildim. Başka bir tür vardı içimde.

Tek bir babam yoktu, normal bir insan olmak uğruna harcadığım. Bütün idealleri aşağılamam, bütün başarıları utanç verici rekabetlerin sonucu olarak görme Massey ve sadece sonsuz tembelliğim ve bencilliğimden kaynaklanıyordu.

Dünyanın en eski mesleği fahişelikse dünyanın en eski hayal kırıklığı da aşktı.

"Ben kimseye aşık olmadım" dedim. "Eskiden tanıdığım bir kadına aşık olmayı çok istemiştim. Ama ne kadar kolay yalan söyleyip aldatabildiğimi görünce aklımın aşk gibi asil bir duyguyu kaldıramayacak kadar ikiyüzlü olduğunu anladım."

"Beni yüzüstü gömün. Çünkü yeterince gördüm!"

... hayatım boyunca, belli bir mantık düzeyini de tutturmaya çalışmıştım, ta ki mantıklı yolların da mantıksızlık kavşağına varabildiklerini görene kadar...