Hakan Günday
Artık, dört duvarla çevrelenmiş olmaktır özgürlük. Bilsem sağlıklı kalmamı sağlayabilecek kadar iyi bakım verilen bir hapishane, müebbet ceza almak için gerekirse bir futbol takımını öldürürdüm. Amigoları dahil! En geniş yerler hücreler. En büyük cennet, o daracık evler. Çünkü istila edilme ihtimali yok. Ve bunlar dışında kalan her yer, ancak dişlerini biledikten sonra çıkabileceğin cehennemi sokaklar...
Kinyas ve Kayra, Hakan Günday (Sayfa 365)
Domino taşlarından oluşmuş zincirin bir ucu geçmiş, diğer ucu gelecek. Yıkılıyorlar teker teker ve şimdiki zaman kalıyor ayakta. Geçmiş ve gelecek sıkıştırdığı için, ayakta kalan sadece şu an. Şimdiki zamana mahkum olmuş insanlar.
İnsanlık, kendini öldüren ilk insan tarafından ihanete uğramıştır. Ancak sadece zamanın lehine işleyen zamanla zekasının katili ve kurbanı olan insan, intihar etmeyi utanç verici bulmuştur. Ölümsüzlüğün, hayatta kalmaktan geçtiğini öğrendiği için varlığında yamanamaz delikler açarak kendine tecavüz etmeyi öğrenmiştir.
Kayra yazsaydı bu şarkıyı, şöyle söylerdi: '' Ne olursa olsun, ölmeye mecbursun!'' Ve ben ona yanıt verirdim: ''Ölmeye hepimiz mecburuz! Kolaysa yaşamaya mecbur ol!''
Kimse artık Bowie dinlemiyor herhalde, diye düşündüm. Kimse artık delirmiyor. İntiharın modası geçmiş olmalı.
Sıradanlıktan geçiyordu kurtuluşumuz. İlk seçimde iktidardaki partiye oy vermeye yemin ettim o an. Yığının içinde olmalıydım. Sıcak tutardı!
Eğer annem bu kadar ağlamasaydı, ben insanları öldürmek için dönerdim geldiğim yere. Çünkü yokmuş, derdim. İnsanın içinde insanlık yokmuş!
Dünyanın en eski mesleği fahişelikse, dünyanın en eski hayal kırıklığı da aşktı.
Belki de, hayat yeterince uzun değildir aşık olabilmek için.
