Ben de şimdi öğrendim, hem de hemşehrim; Boyabatlıymış :)
Bir de Nevzat Çelik'i öğrendim. Sabit'in sol koluna tükenmez kalem mürekkebi ve dikiş iğnesiyle işlediği "Saçlarına yıldız düşmüş, koparma anne, ağlama" mısrasının şairi./Syf.133
Hiçbir davranış, düşüncenin gerçek tercümesi değildir.
Hiçbir şeyin sonsuz, ölümsüz olmadığı düşüncesi beni tembel bir vahşi yapmıştı. Oysa sevgi, dostluk yüzlerce kuşak eskitecek kadar gençti hâlâ!
Sayfa 461Kitabı okuyor
Neden hayat muhasebeleri daima açık veriyor?/Syf.130
İçimdeki insanlık enerjisinin bittiğinin, azaldığının farkındaydım. Konuşurken tökezliyor, dikkatimi fazladan harcıyordum. Zihnim, durmaya yakın olduğunun sinyallerini veriyordu. Ama son bir çaba. Son bir hareket gerekiyordu. İçimde kalan bütün insanlık kırıntılarını toplayıp birbirlerine yapıştırdım. Umarım idare eder, diye düşündüm.
Acı çektik bir süre. İstemedik kasabanın diğer tarafına geçememeyi, büyüdüğümüzde de normal insanların arasına kabul edilmemeyi. Ama alıştık. Sanki kendi tercihimizmiş gibi kabul ettik dışarıda durmayı.
"Yalnız kaldım. Kalabildim! Altı milyarın arasına doğdum. Ve hiçbirine çarpmadan geçtim aralarından..."
Kolay değildir yalnızlık. Öğrenilmesi gerekir. Tabii eşleri öldükten sonra otuz dört yıl evlenmeden yaşayan yaşlı kadınların yalnızlığı değil bahsettiğim. Daha çok benim gibi, kendini dünyada üzerinde yaşayan tek canlı olarak gören ve hisseden adamların yalnızlığından bahsediyorum. Böyle bir tercihin nedeni yıllarca düşünülse bulunmaz. Çünkü tek bir nedeni yoktur insanları reddetmenin. Uzun bir süreçtir. Dokuz yaşlarında başlar ve gerçekten yalnız kalana kadar devam eder..
Sadece sen istersen iyileşebilirsin.
Bizim yaşama karşı duyduğumuz yabancılaşma, canlı yaşamdan tiksinecek, onun adını bile duymak istemeyecek ölçüdedir."
Kim söylemişti bunu? Kim? Ben mi? Var mı bir önemi?/Syf.124
Ne yapmak istediğini bilmemek kadar acı verici bir şey daha yoktur. Ne istediğini bilememek insana verilmiş en yırtıcı işkence türlerindendir...
Düşünce şeytandan, davranış Tanrıdandır. Hangi düşüncenin davranışa dönüşeceğine karar verense insandır.
Her zamanki gibi, yaşayan en şüpheci beyinlerden birine sahip olduğumdan, bütün sorular özenle her açıdan incelendikten sonra yanıtsız kaldılar...
Ben ondan ve hiçbir şeyden rahatsız olmazken, o dünyada sadece benden rahatsız olurdu.
Ben,asker,binaları sevmem. Duvarları sevmem. Girdiğim binalarda, ancak arka kapılarını bulana kadar kalırım. Gökyüzünü göremediğim yerde gömülmüş hissederim. Tuğlalar boğazımı sıkar. Bu yüzden hepsini kırmak isterim. Kırıp parçalamak. Belki de bu yüzden evsiz öldüm. Evlerden nefret ettim.