Korkuyorum Anne
Yüreğimde konaklayan yalnızlığın,
Seni gizleyen karanlığın girdabındayım.
Parçalar kopuyor her bir yanımdan
Çoğaldıkça içimde ölüm dokulu gidişler…
Korkuyorum Anne!
Mevsimsiz yağmurlar yağıyor üzerime.
Günler geçiyor
Kaç zamandır yarınsız geceler
Sayfa 96
hangi cümlede sustum..
ne yazmak mümkündü; ne de seni okumak..
hangi kelimeye teslim ettim ben seni "git"miydi sığrdırğım yaram.
Hangi şarabın etkisindeyim şu an
kırmızı diyerek baktığım gecelerde eskittim kendimi
Oysa en çok sevgininn zamansızlığında yokladım benliğimi
basit bir cümlenin haykırışından açıldım sana
yüzmeye değil boğulmaya geldim adeta
ne var sende anlasan beni
şimdi aranmış bir telefonun son hanesinden yazıyorum bunları sana
Aradığınız kişi şimdi "yalnızlıkta"
hangi kederdi bu seni benden koparan
ve seni sana bensiz bırakan
ah yazılacak hangi cümlelerde sustum
kaç kere gördüm gözlerini de
bu kadar çay içtim ben
saçmalamak demini almak gibiydi ellerinde
ve ben yoktum bir masalın içinde..
şimdi uzayıp gitti konakladığım kervan
gözlerinin çizgisinde..
o vakit sevmeli mi derinden..