Geride bırakır insan bazen birilerini, bazen de eski bir elbiseyi üzerinden çıkarır gibi kendini...
Yenilenmiştir zaman, yenilemiştir çünkü benliğini...
Şükür lazım; her yeni güne ve karanlık olduğunda gecene... Şükür lazım; diline ve dilinden bağımsız atan kalbine... Şükür lazım; ânına ve ânın içindeki nefesine, tenine, duygundaki iklimine...
Benliğimde yağmur serinliği, gönlümde toprak derinliği, bir müjde sanki kalbime mühürlendi, beklemekteyim zerrelerim adedince bir rahmet Hâk katından; hissetmekteyim ha yağdı ha yağacak...