Yâ Nebî, şu hâlime bak!
Nasıl ki bağrı yanar, gün kızınca, sahranın;
Benim de ruhumu yaktıkça yaktı hicranın!
Harîm-i pâkine can atmak istedim durdum;
Gerildi karşıma yıllarca ailem, yurdum.
“Tahammül et!" dediler... Hangi bir zamana kadar?
Ne bitmez olsa tahammül, onun da bir sonu var!
Gözümde tüttü bu andıkça yandığım toprak;
Hasbihâl
Yâdında mı bir zaman ne derdin?
Müstakbeli almayıp hayâle!
Gel biz dalalım bu hasbihâle!
Edvâr-ı hayât perde perde...
Allah bilir ne var ilerde.
(Hatırlıyor musun bir zaman ne derdin?
Geleceği hiç hayal etmeyelim!
Gel sohbete dalıp dertleşelim!
Hayatın devirleri perde perde...
Allah bilir ne var ilerde.)
Hasbihâl
Geçen zaman kaybolup gitti . Geleceğin ne olduğu ise belli değil . Sen ancak , içinde bulunduğun ânın sahibisin . Ama o da geçmek üzeredir .
Sayfa 128 - Safahat 1 kitapKitabı okudu
Dolu Dolu Bir Adam
"Boğaziçi'nde yüzme yarışını kazanan ; Çatalca'da güreşen, Veliefendi çayırında adım atlayan ; Mütenebbî'yi, İbnülfarız'ı, Kuran'ı ezber bilen ; Hersek müftüsü Fehmi Hoca'yla "ilm-i ensab" konuşan ; Dağıstanlı Hâlis Hoca'yla Kitabül Kâmil'i hasbihal eden; Musa Kâzım Hoca'yla Bedrettin'in Varidat'ını okuyan;sonra Emile Zola'nın romanlarında insan yığınlarını idaredeki kudretini seven, sonra Halkalı mektebinin bahçesinde "istiska-i batın"a uğrayan ineklerin karnından "trocart"la su alan; sonra "aruz"un orkestrasyonunu yapan Âkif, bir taraftan da nısfiye (ney) üflüyordu."
