Düşman
Nazım Hikmet Ran
Onlar ümidin düşmanıdır sevgilim
Akarsuyun, meyve çağında ağacın
Serip gelişen hayatın düşmanı
Çünkü ölüm vurdu damgasını alınlarına :
- çürüyen diş, dökülen et-
Bir daha geri dönmemek üzere yıkılıp gidecekler
Ve elbette ki sevgilim, elbet,
Dolaşacaktır elini kolunu sallaya sallaya
Dolaşacaktır en şanlı elbisesiyle : işçi tulumuyla
Bu güzelim memlekette hürriyet
Bursa'da havlucu Receb'e
Karabük fabrikasında tesviyeci Hasan'a düşman
Fakir köylü Hatçe Kadın'a
Irgat Süleyman'a düşman
Sana düşman, bana düşman
Düşünen insana düşman
Vatan ki bu insanların evidir,
Sevgilim, onlar vatana düşman...
Nastasya! Nastasya..Bok çukurunda açmış çiçek. Biliyorum evet biliyorum, buraya ait değilsin sen. Köklerin yanlış yere tutunmuş belki kökün hiç yok. Ya da benim kalbimin ortasıydı yerin. Nastasya! Neden on beş yıl öncesinde karşılaşmadık. Benim verimli çiçek bahçem dururken neden bok çukuruna düştün.. Başım dönüyor, bok çukurunun kokusu midemi bulandırıyor 'çiçek'. Görenler yazık olmuş diyecek..
Ey yârim, yağmur kuşum, derinlikli destanım
Yüreğimin gürlüğü, bağım bahçem, bostanım.
Bahaettin Karakoç
Viran oldu bahçem güllerim soldu
Her gün her akşam yaralı doğdum
Yüreğimde hüznüm bu ne her gün isyan
Bir yanım hasret bir yanım hüsran
youtu.be/876WfyaIVK4?si=...