belki neşeliydin
belki düşüncen vardı
belki de yağmur gibi inerken hatıralar
herhangi bir köşe başında
bana rastladın
ben senin hayatına muhalif bir rüzgar gibi girdim
Sayfa 108 - Türkiye İş BankasıKitabı okuyor
“Bir hayat kasırgası içinde ömür geçirenler, bir gölgelikte dinlenmek için vakti bulamayanlar, tehlikelerle arkadaş olanlar böyle geçici bir huzura kavuşunca kendi gönülleriyle hesaplaşırlar, geçmişi hatırlarlar. O zaman her şeyin ölçüsü büyür ve hatıralar güzelleşir. Mazide kalan insanlar kusurlarından ve suçlarından sıyrılmıştır. O, bir arkadaşa daha vefalı, bir sevgiliye daha çekici, bir anaysa daha şefkatli olur. Hatta böyle dakikalarda insan, düşmanını bile bağışlamaya hazırdır.”
“Hatıralar,dikkat edilmemiş küçük hadiseler,birbirine bağlı olmayan fikirler kafasının içinde dört tarafa koşup duruyordu.”
"Hayat devam eder, zaman geçer, insanlar gider, bazen gelmezler, hatıralar kalır..."
Sonra, aklıma hatıralar geliyor. Korkmayın: hiçbir şeyi tasvir etmeyeceğim; size isimler vermeyeceğim; isimleri unuttum bile, ya da hiç öğrenmedim.
Sayfa 51Kitabı okudu
Olgacığım, meleğim benim, ağlama... unut her şeyi...
“Hayır, bırak ağlayayım! Gelecek için değil, geçmiş için ağlıyorum ben...” Güçlükle konuşabiliyordu Olga: “Geçmiş ‘soldu, yok oldu...’ Ağlayan ben değilim, hatıralar ağlıyor!.. Yaz günlerini,... parkı hatırlıyor musun? Parktaki yolumuz için, leylaklar için üzülüyorum... Hepsinin yeri var kalbimde, koparıp atmak çok zor onları!”
Acı hatıralar karşısında her türlü güzellik kendiliğinden parlaklığını kaybeder
"Herkes çok acımasızdı, içimi dökebileceğim kimse yoktu.
Bazen bir köşeye çekilir, içimi çeke çeke ağlardım."
Bir yaştan sonra hatıralar, iyi ya da kötü olmalarından bağımsız olarak, sahiplerine acı veriyorlardı.
Hatıralar gerekli saygıyı görmezse hayaletlere döner ve ömrümüzün sonuna kadar ruhumuza musallat olurlar.
