Hawking ışınımı olarak bilinen bir süreçte, kara delikteki tüm enerji yavaşça ışınıma ve eşit sayıda parçacık ve karşı-parçacığa dönüşecektir. Bu parçacıklar da birbirleriyle çarpışarak yok olacaklardır. Yaklaşık 10^120 yıl sonra, eğer o zamana kadar Evren ayakta kalırsa, her şey Hawking süreciyle buharlaşıp kaybolacaktır.
Sayfa 235 - Alfa YayınlarıKitabı okudu
Kara delikler maddeyi içine çeker; Stephen Hawking'e atfen Hawking ışınımı denilen soluk kızılötesi ışınım dışında hiçbir şey kaçamaz. Kara deliğe düşen bir astronot hiçbir şey hissetmez ve olay ufkuna yaklaşırken sıradışı hiçbir şey fark etmez; ama kara deliğe doğru bir saat atsa, saat yavaşlar gibi görünür ve olay ufkuna yaklaşır ama hiçbir zaman tam ulaşmaz, yavaş yavaş gözden kaybolur.
Fizik Nobel Ödülü bir kuram 'zamanla sınanırsa' veriliyor; bu da pratik olarak kuramın kesin kanıtlarla doğrulanması demek oluyor. Örneğin Peter Higgs 1960'larda, diğer parçacıklara kütle veren bir parçacığı ortaya atan bilim insanlarından biriydi. Yaklaşık elli yıl sonra, Büyük Hadron Çarpıştırıcısındaki [LHC] iki farklı dedektör bu Higgs Bozonunu saptadılar. Büyük bir bilim ve teknoloji başarısıydı bu, doğru kuram ve kesin kanıt galip gelmişti. Sonuçta Peter Higgs ve Belçikalı bilim insanı François Englert ödülü paylaştılar. Henüz Hawking ışınımı için fiziksel bir kanıt yok ve bazı fizikçiler bunu saptamanın çok zor olacağını öne sürüyorlar. Yine de, kara delikleri daha detaylıca incelemeye devam ettikçe bir gün bu kuram da doğrulanabilir.
Sayfa 61Kitabı okudu
Einstein'ın kendisi de kara deliklerin gerçekte var olup olmadıklarından kuşkuluydu. Ancak 1960'larda varlıklarına ilişkin dolaysız kanıtlar arttıkça genel kabul görmeye başla dılar. Bugün pek çok evrenbilimci kara deliklerin, büyük yıldızlar kendi kütleçekimleri altında çökünce oluştuklarını, daha fazla madde emdikçe büyüdüklerini ve her galaksinin merkezide dev bir kara deliğin pusuda yattığını düşünür. Kara delikler maddeyi içine çeker; Stephen Hawking'e atfen Hawking ışınımı denilen soluk kızılötesi ışınım dışında hiçbir şey kaçamaz. Kara deliğe düşen bir astronot hiçbir şey hissetmez ve olay ufkuna yaklaşırken sıradışı hiçbir şey fark etmez; ama kara deliğe doğru bir saat atsa, saat yavaşlar gibi görünür ve olay ufkuna yaklaşır ama hiçbir zaman tam ulaşmaz, yavaş yavaş gözden kaybolur.
Sayfa 89Kitabı okudu
Bu ışınımı anlamanın bir yolu şudur: kuantum mekaniğine göre bütün uzay, sanal parçacık ve karşı-parçacık çiftleriyle doludur. Bunlar sürekli olarak çiftler halinde maddeleşirler, ayrılırlar ve sonra tekrar bir araya gelerek birbirlerini yok ederler.
DS: Bu kavram, boşluğun [vakumun] hiçbir zaman tamamen boş olmadığı fikriyle ilişkilidir. Kuantum mekaniğindeki belirsizlik ilkesine göre, çok kısa bir süre için olsa da, parçacıkların kendiliğinden var olma olasılıkları vardır. Var olma ve yok olma olayları her zaman karşıt özelliklere sahip parçacık çiftleriyle gerçekleşir.
... Böylece ilgi alanını karadeliklere çeviren Hawking, 1974 yılında en önemli keşfini yapar: Karadelikler tam olarak kara değildir ve ışınım yapmaktadırlar. Hawking ışınımı adı verilen bu ışınım karadeliklerin yavaş yavaş enerji kaybetmesine ve en sonunda buharlaşmalarına yol açmaktadır.
