Pembe bir kimlikle başlayan hayat serüvenim
Bu coğrafyada bir kadın olduğumu hatırlatan bir sembol artık
Mücadeleler zaman zaman ruhumu sertleştirse de naif tarafımı korumaya ant içtim..
Doğarken lütfedilen zenginliği atfedildiği üzere korumak boynun bir borcu
Emanetin kutsallığını başının üzerinde taşımak geleneğin ötesinde maneviyata olan bir saygı
İyiliği emrolunduğu gibi yaymak bir yetim başı okşamak kadar insani
Vakti zamanı ayarlanmış bir zaman diliminde yaşamak sabrın takati
İçten bir gülümseme verilecek en güzel zekat
Kırılmış bir kalpten sızan bir damla gözyaşı acıya bir panzehir
Bir toprak kokusunda vuku bulmaksa mayanı hatırlamak
Bir ekmek kokusu mahremiyetin kendisi
Sevgini ortaya koyabilmek cesaretin zirvesi
Kendini sevmekse duyguların en yücesi..
9/8/2023
Pınar PEKĞÖZ
Bazen kaderin cilvesi olarak başımıza istemediğimiz şeyler gelir. Bazen ibadetler nefsimize ağır gelir. Bazen günah dalgaları
arasında boğulmamak için çabalarız. İşte bütün bunlar sabrı gerektirir. Ama bu hayat ebedî değil, bu sabrın da bir sonu var. Sabrın sonu selamete varıyor.
~
"Beni zaman kuşatmış, mekan kelepçelemiş;
Ne sanattır ki, her şey, her şeyi peçelemiş...
Perde perde veralar, ışık başka, nur başka;
Bir anlık visal başka, kesiksiz huzur başka.
Renk, koku, ses ve şekil, ötelerden haberci;
Hayat mı bu sürdüğün, kabuğundan, ezberci? "
.
.
.
~
Ankebut Suresi 64. Ayeti
"Bu dünya hayatı ancak bir eğlence ve oyundan ibarettir. Ahiret yurduna gelince, işte gerçek hayat odur. Keşke bilselerdi! "
çabalayıp, bitmesin diye uğraştığım ilişkide karşı taraftan tek bir adım bile gelmeyince gerçekten kahroluyorum ama kendime saygım da olduğundan bırakıp gitmek geliyor sadece elimden. sonra acaba ben mi suçluyum, çok mu şey bekledim diye düşünüp duruyorum. zamanla kafamda kurmadığımı hayat bana hep gösteriyor. bu biraz buruk aynı zamanda mutlu da bir bitiriş oluyor.
Ne diyeyim hayat dediğin saçmalığın böylesiyse
Aldatıcı bi' gösterişle yürümeyi reddedişte ruhun erozyonu
Ehlileşti seni yaadedişle
Tozu dumana kattı sakince başka türlüsünü yapamaz
Beni bu güzel cinnet bahçesinden tanrı bile kurtaramaz
Hayata, insanlara, olaylara, her bir şeye bakışımı değiştiren duygularım var. Kimseye darılamıyorum. Kızamıyorum. Benim derdim de, şifam da kendi içimde çünkü. Kendi anlamımı bulmaya çalışıyorum sadece. Ve yaşadığım tüm bu duygularımın, hayat yolculuğumda benim pusulam olduğuna inanıyorum. O anlama giden birer yol arkadaşı her biri..
Bazen insan kaybettiğini zanneder işte ne zaman değerli gördüğü cam kırılır, acıtır insan yanıldığını anlar. Bu yanılgı kendini sevmeyi öğretir ve acıyan yaralar zaman ilacıyla kabuk tutar. İşte nasibe giden yollar, hayatın üstüne altına gelmesiyle açılır.