Ah,denge!Sevgiyle kadirşinaslığın,zarafetle takdirin,güzellikle ahlakın dengesi.Ayak vurularak erişilen bulutlar...Ne kadar nadir!
Ah,tahterevalli! Ey hayatın özeti!Kısa aralıklarla alçalma ve yükseliş.Güçlüyle zayıf arasında kurulamayan denge!Ey paylaşmaktaki heyecan !Senin için gelmiştim buraya.Beni ancak sen teselli edebilirdin!
Sayfa 54Kitabı okudu
Bostan dolabının yanındaki, suları bana kahverengi gözüken, o küçük ve eskimiş havuzdaki solgun ve kederli nilüferlere gidip bakardım çocukken, babam, onların kökleri olmadığını anlatmıştı bana. neden bu çiçekleri hep bir şeylere benzetmek için kullandıklarını ancak büyüyünce anladım. yalnızca bu çiçekler, hep bir yerlere gidecekmiş gibi azade ve özgür oluyorlar ama küçük bir havuzun içinde bir yere gitmeden yaşıyorlardı. hayat da böyle bir şeydi benim için; hep bir yerlere gidecek gibi duran, yalnız ve bir yere gitmeyen bir çiçek. bütün bir hayatın özeti buydu.
bende bir yere bağlanmadım ve bir yere gitmedim; öyle solgun nilüfer gibi bir havuzun içinde yalnız başına durdum, köklerimi salamadım, ne, olduğum yere sağlamca yerleştim, ne, başka diyarlara kaçabildim. bana bakanlar, beni seyredenler, beni sevenler oldu ama kimse yakasına takmadı beni, kimse odasına koymadı, kimse beni sulayıp büyütmek için uğraşmadı. onlara ihtiyacım olmadığını, havuzumda tek başıma yüzebileceğimi düşündüler. ben de bu yüzden; kederi, yalnızlığı, kirlenmeyi öğrendim ve hayata benzedim.
ne garip başka bir şey de olmak istemedim, beni beğenmeleri yetti bana.
Notluk sözler
Küçücük bir kağıt parçasına iliştirilmiş üç , beş kelimeden ibarettin hayatın özeti kimi yıkılır kimisi yıkılmış gibi yapar ama bir yara izi gibi ölünceyedek durur yüreğin bir köşesinde!! ney-se o kadarda üzülma en azında not bırakmak kadar değer verilmişsin say
paran olunca insanlar seni tanır paran bitince sen insanları tanırsın
(hayatın özeti)
"RAMİZ BABA"
Bir yere kök salamamak ama..
"Nilüferler...Yalnızca bu çiçekler, hep bir yerlere gidecekmiş gibi azade ve özgür oluyorlar ama küçük bir havuzun içinde bir yere gitmeden yaşıyorlardı. Hayatta böyle bir şeydi benim için; hep bir yerlere gidecekmiş gibi duran, yalnız ve bir yere gitmeyen bir çiçek. Bütün bir hayatın özeti buydu. Bende bir yere bağlanmadım ve bir yere gitmedim, öyle solgun bir nilüfer gibi bir havuzun içinde yalnız başıma durdum, köklerimi salamadım, ne olduğum yere sağlamca yerleştim, ne başka diyarlara kaçabildim, içinde durduğum havuzla birlikte kirlenip eskidim. Bana bakanlar, beni seyredenler, beni sevenler oldu ama kimse yakasına takmadı beni, kimse odasına koymadı, kimse beni sulayıp büyütmek için uğraşmadı, onlara ihtiyacım olmadığını, havuzumda tek başına yüzebileceğimi düşündüler, ben de yüzdüm, kederi, yalnızlığı, kirlenmeyi öğrendim ve hayata benzedim."
Ah tahterevalli! Ey hayatın özeti! Kısa aralıklarla alçalma ve yükseliş... Güçlüyle zayıf arasında kurulamayan denge! Ey paylaşmaktaki heyecan! Senin için gelmiştim buraya. Beni ancak sen teselli edebilirdin.
(A. Ali Ural)
Erhan Güleryüz
Yıllar öncesinde okuduğum bir kitapta beni ilk büyümeye teşvik eden cümle şudur: '' Umarım siz de benim kadar hüzünlerinizi seversiniz.''
Aslında büyümeye hüzünlerimizi, sıkıntılarımızı, acılarımızı sevmekle başlıyoruz. O zaman mutluluğun kıymeti biraz da olsa artıyor..
Bir diğer cümle de Erhan Güleryüz'e ait yine; ''Küçük şeylerden mutlu olmak diye bir şey yok bence. Mutlu olduğun her şey çok büyüktür.''
Sanırım bunlar genel manada hayatın özeti gibi algılanabilir.
YOKMUŞ DEĞERİ
Gün olur bir damla düşer gözünden
Her şeyi anlatır
Ömrün Özeti gibi sanki
Bir geçmişe bakarsın birde geleceğe
Hatıralar kopuk, sislidir mazi
Çok şey hatırlarsın da