Dolu
Tasını Tanrı dolduruyorsa, su
gününü güneş dolduruyorsa, şarap güzünü üzüm dolduruyorsa, aşk
gönlünü boşluk dolduruyorsa, şiir
sevinci de yüreğime gömdüm
kaldıysa bir anlar kalmıştır
uçuşan bir sessizlik gibi benden geriye...
Sayfa 35
“..Tam tersine, çoğu geride durmayı, öne çıkmamayı bir şair ahlakı olarak benimseyen ve yaşayan şairler. Hiç gürültü etmiyorlar, bağırmıyorlar, ‘ben şairim!’ havalarına girmiyorlar. Sessiz sedasız şiirlerini yazıyorlar, yayımlıyorlar. Tam da olması gerektiği gibi.”
Sayfa 146 - Mühür Kitaplığı
Seni tanıyıncaya kadar, aşkta iki kişiye yer
olmadığını düşünürdüm, çünkü aşk her zaman birinin
diğerini sevmesidir, bu yüzden de ne sorudur ne yanıt.
Özlemek fena, alışmak iyi.
Alışınca yalnız uçuyorsun. Kalmışsa, kanatlarını
kullanıyorsun. Birilerinde unutmuşsan, hayır, daha
doğrusu birilerine vermişsen daha güzel...
Hiçbir yere konmuyorsun.
(...)
Üzgünüm. Uzaklığı ve yakınlığı da yarıda bıraktım,
yarısında bırakıldım, yarım kaldım, kendime bir
gündüz bulamadım. Geceyle dolduramam ki her şeyi!
Sen yoksun ve sesim
durmadan eskiyor. Ağzımda yarım bir şarkıyla
bu kabarede ölmeme izin verme!