"Dünyaya gelme sebebimiz özümüzün farkına varmaktır. Bugünlerde insanlar kendilerinden korkar oldu. Görevlerin en ulvisini, kendilerine karşı olanı unuttular. Hayırseverler hayırsever olmasına, açları doyurup yoksulları giydiriyorlar. Gelgelelim kendileri çırılçıplak, ruhları açlıktan kıvranıyor. Cesaret denilen şey insanlığı çoktan terk etmiş. Belki de hiç cesur olmadık. Ahlakın temelindeki toplum korkusu, dinin sırrı ise Tanrı korkusu : İşte bizi yöneten iki şey. Yine de... "
Zorbayı kahraman ilan eden, gösteriş düşkünü fatihi hayırsever sanan millete merhamet edin.
Sayfa 13Kitabı okudu
Suç ve Ceza
Bölünmüşlük anlamına gelen raskolnik kelimesinden türeyen bir isme sahip olan kahramanımız Raskolnikov, isminin anlamını karakterinde taşıyor. İnsanların ikiye ayrıldığını düşünüyor. Sıradan insanlar, olağanüstü insanlar...
Sıradan insanlar kurallara uyar. Olağanüstü insanlar ise işlediği suçtan sorumlu tutulmazlar. Kurallar onları bağlamaz ve ideallerini gerceklestirebilmek için cinayet isleyebilirler. Napolyon gibi.. Kendini ikinci sınıfa dahil eden kahramanımız planladığı cinayeti işler. Ancak planın sonraki aşamalarını uygulayamaz. Bölünmüşlük buradan geliyor. İki sınıfada dahildir Raskolnikov. Olağanüstü insan sınıfına geçiş için attığı adım yarım kalmış, iki sınıf arasında sıkışan benliği bunalıma girmiştir. Teslim olarak birinci sınıfa dahil olsa da kendini zihninde suçlu bulmaz. Kendi işlediği suçtan daha ağırını işleyenlerin heykellerinin yapıldığını söyler. Onu bunalıma sokan vicdan azabi cektiren sebep olağanüstü insan sınıfına dahil olmak için attığı adımın yarım kalması, planını tamamlayamamasıdır. Kendini değersiz hissetmesine sebep olur bu düşüncesi. Şefkatli, hayırsever yönü ile soğuk kanlı katil yönü aynı zihinde yaşayan karmaşık bir karakter Raskolnikov. Kalıpların dışında. Kitap zaten başyapıt. Elimden birakamadan okudum. 
Suç ve Ceza 
Fyodor Dostoyevski
Dostlarım ve yoldaşlarım, dini kurumuş olduğu halde inançlara boğulmuş olan millete yazık!
Yazık o millete ki, dokumadığı şeyi giyer, ekip biçmediğini yer, hasat etmediği tohumun ekmeğiyle beslenir, kendi cenderesinden çekmediği bir şaraptan içer.
Yazık o millete ki, zorbayı bir kahraman gibi alkışlar ve gösterişli fatihi hayırsever sanır.
Yazık o millete ki, rüyasında küçümsediği tutkuya uyanıkken boyun eğer.
Yazık o millete ki, sesini sadece cenaze törenlerinde yükseltir, sadece yıkıntılar arasında kibirlenir ve sade ce boynu kılıçla kütük arasındayken başkaldırır.
Yazık o millete ki, Devlet adamı bir tilki, filozofu bir hokkabaz, sanatı yamama ve taklit sanatıdır.
Yazık o millete ki, yeni hükümdarını borazan sesleriyle karşılar ve bir sonraki hükümdarını da borazanlarla karşılamak için, onu yuhalayarak uğurlar.
Güçlü adamları henüz beşikteyken, bilgeleri yıllarca susturulan o millete yazık!
Ve her parçası kendini bir millet sanan, o bölünmüş millete yazık!
