Sevmek kimi zaman rezilce korkuludur
İnsan bir akşamüstü ansızın yorulur
Tutsak, ustura ağzında yaşamaktan
Kimi zaman ellerini kırar tutkusu
Bir kaç hayat cıkarır yaşamasından
Hangi kapıyı çalsa kimi zaman
Arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu
Ey unutuş! Kapat artık pencereni
Çoktan derinliğine çekmiş deniz beni;
Çıkmaz artık sular altından o dünya.
Bır duman yükselir gibidir kederden
Macerası çoktan bitmiş gibi o şeylerden
Amansız gecenle yayıl dört yanıma
Ey unutuş! Kurtar bu gamlardan beni.