yaralar vardır hayatta, ruhu cüzam gibi yavaş yavaş ve yalnızlıkta yiyen, kemiren yaralar. kimseye anlatılamaz bu dertler, çünkü herkes bunları söyler ya da yazarsa, insanlar, yürürlükteki inançlara ve kendi akıllarına göre hem saygılı hem de alaylı bir gülüşle dinlerler bunları. çünkü henüz çaresi de, devası da yok bu dertlerin.