Ve kadınlar, Taşbaş suretinde gelen adamdan konuşuyorlardı. Şaşkınlık içindeydiler. Taşbaş suretinde, Taşbaşın evine
konuk gelen adam o kadar da Taşbaşa benzemiyordu ya ...
Azıcık da benziyor. Hiç de yüzünde ermiş ışığı yok. Kararmış,
buruş buruş olmuş, sarkmış, kurumuş bir yüz. Tam yılgın, kederli,
acılı bir köylü yüzü. Yüz bin yıl gün altında kalmış.
Kadınlar bir de Taşbaşın karısının bu adamla yatıp yatmadığını
merak ediyorlar, bunu biribirlerine söylemiyorlardı ama,
hepsi de düşünüyordu. Aynı alaçıkta, çırılçıplak, hiç yatmazlar
mı? Eğer yatmışlarsa, Kırklar dağındaki, kırk yeşil sakallı ermiş
içindeki Taşbaş Efendimiz ne derdi buna?
Belki de ermiş Taşbaşın ta kendisiydi bu adam. Yorulmuş,
yılmış, hükümetten dayak yemiş, aç kalmış da bu hale gelmiş bir Taşbaştı. Yüreklerinin ta derininde, bu adamın öz bir Taşbaş
Memet olduğu vardı. Herkes içinden böyle düşünüyor,
ama tam tersine inanmak için kendisini zorluyordu. Gene de
şaşkınlık içindeydiler, ikircikliydiler. Ne yapacaklarını bilemiyorlardı.
Belki de, belki de bu Taşbaşın hiç ermişliği falan yoktu.Taşbaşın evinin üstüne sağılan o ışık
uydurmaydı. Kim görmüştü
ışığı? Kendi bile demiyor muydu, bende iş yok, benim
gibi bir günahkardan ermiş olur mu? Ermiş olan hiç buyar da
donar mı? Ne düşünüyorlarsa, o an ona inanıyorlardı.
Yukarda tarlada bir gürültüdür koptu, hemen yarın üstüne
fırladılar. Çocuklar kocaman bir kartalı yakalamışlar, boğazına
bir ip bağlamışlar, kocaman kartalı çamur içinde oradan
oraya sürükleyip duruyorlardı bağrışarak. Kartalın kanatları
aşağıya iyice sarkmış, yerdeydi. Gagası kenetlenmiş
açılmıyordu. Başı bir çocuk başı büyüklüğündeydi. Büyük
gözleri dumanlıydı, kaymıştı. Ölmek üzere olan bir cerenin
kederli kara, yumuşak gözlerine benziyordu. Yaşlı kartal ağlar
gibiydi. Çocuklar gagasından, kanatlarından, kuyruğundan
çekiştiriyorlar, üstüne biniyorlardı. Koca kartal bunların
hiçbirisine aldırmıyor, vakur, çamur içinde, sanki bütün bu
yapılanlar kendisine değilmişçesine durgun oralı bile olmadan ya uçmayı, ya da ölümü fütursuz bekliyordu.
Okur Takip Önerileri
Köylü diş biliyor Aliye
Uzunca Alinin gece kalkıp tarlanın en güzel yerinden
pamuk toplaması hemen bütün köyde duyuldu.
Halbuki ırgatlar arasında gece kalkıp da hırsızlama
pamuk toplamayan belki de hiç kimse yoktu. Birkaç
yaşlının, birkaç çocuğun dışında. Köylüler Alinin
hırsızlama pamuk toplamasına tarifsiz öfkelendiler.
Sanki bu köyde hırsızlama ilk pamuk toplayanUzunca Aliydi. Alinin hırsızlığını andıkça herkes
dehşet bir öfkeye giriyordu. Ağızları köpürürcesine.
Irgatların Aliyi suçüstü yakalamak için alttan alta
giriştikleri hazırlık, verdikleri karardır
Sayfa 177 - Yapı kredi yayınları
Muhtarın yapayalnızlığı
Öylesine yalnız sanıyordu ki kendisini, neredeyse şak diye yere düşecek, bir daha doğrulamayacaktiı. İnsanın bir yerde, bir işte tej başına kalışı ölümden de beterdi. İşte ölüm dedikleri de buydu. Sonsuz bir yalnızlıktı, çaresizlikti.
Sayfa 242 - Yapı kredi
Hayaller gerçeklerden daha hızlıydı, ama gerçeklerin hayallere umulmadık yollardan yetişme becerisi vardı.
Sayfa 268 - İletişim Yayınları
