Evet, şu sıra yalnızlığa katlanabilmek, eskisinden de güç; öyle bir haldeyim ki düşüncelerimle geçmişte ve günümüzde gezinmek için gözlerimi kapamam bile gerekmiyor.
Daha fazla dayanmama imkan yok, yalnızlıktan boğuluyorum, bir insan yüzü görmek, tatsız da olsa bir ses işitmek zorundayım. Bir ses olsun, yeter ki, bir şey duyayım.
Ve uyuyorum, uyuyorum, hamakta tatlı tatlı sallanarak, varlığımın bütün liflerinde kendimi özgür, özgür, özgür ve kaderime hakim hissetmenin mutluluğuyla.