bu aralar
biraz daha büyüdüğümü hissediyorum.
esasen
bu aralar
biraz daha acı çekiyor,
hâr içre kalıyor
ve biraz da
biraz daha farklı pencerelerden bakmayı,
Kendi Başıma
İçimde bir dünya yarattım, seni de Tanrı yaptım
Cehenneme attın beni, oysa ben yalın ayaktım
Bugün doğmadan bir yarın bitti
Helal olsun mutluluğumu istiyordun alıp gittin
Güzelliğini gören bakardı da kıskanırdım ya hani
Ben artık kıskanamam seni
Göz yaşlarında ıslanırdım ya hani
Ben artık ıslanamam sevin
Bu sana son mektubum anla
Yarına ters
Yaş 28 Yolun Neresi
28 yaşındayım. Bundan mıdır bilinmez cümlelerim yeknesak. Dilimde kekremsi bir tat yüzümse zaten buruşuk... Yaşamak acımtrak ve ıssız. Uykusuz gecelerimi yorganla örrtemezken hep üşütür içimi yalnızlık. Yalnızlık ki kalabalık ortasında bile. Neden niçin ve hatta nasıllar üşüşmekte. Hadi nedeni ve niçini anladık da nasıllara ne demeli? Bir de bu çıktı başıma şu yaşımdan sonra. Nasıllarla haşır neşir , anlamsız cümleler, hayatlar devrik, tıpkı cümleler gibi, en iyi ihtimalle eksiltili...
Üç noktalarımız bir yaşam tarzı, tamamlanmamışlık içimize sinmekte ve ben hala 28 yaşındayım. Rakamla 28 üstelik yazıyla belirtecek kadar yaşlı değilim henüz. Ama biiyorum ki yaşlanınca da bilmeyeceğim çünk ben sorudan bi haber doğmuşum. Nasıllar, nedenler, niçinler her yanımda, örselenmiş ve hapsolmuşum.
28 yaşında olmak kabullenmek, bakkaldan ekmek alırcasına yaşamak belki, sessiz, usulca ve dağınık. Özensiz ve acelesiz. Kayıp hissi hat safhada ve kaçırılan şeyler var, hep soyut. Hep muamma. Cevap yok, sorruda saklı filan da değil. Sorunu kendin seçiyor canını en az yakan yanıtı seçiyorsun ve evet artık daha hafifsin hem de sarkmaya başlayan yanaklarına, yer çekimine yenik yan yağlarına ve bombeleşmeye başlayan göz altları torbalarınla. 28 yaşında sen olabiliyorsun ve anlıyorsun. Artık çok geç. Neyse ki önünde hayıflanacak uzun bir ömür var. Kapa gözlerini ve haykır yaşlı çocuk! Keşke! Keşke! Keşke!
Bafra'nın Plakçıları
Plakların son dönemi, kasetlerin yaygın olduğu yıllardı...
Bafra'nın bir çok önemli noktalarında yer bulan müzik dükkanlarından yükselen melodiler şehire bir canlılık, bir hareket katıyor, yeni çıkan albümlerin kapakları vitrinlerini süslerken, beni de dakikalarca önünde selam dururcasına önlerinde dikiyorlardı..
Neredeyse şehirdeki tüm
Buda böyle bisey adı neyse.....
İnsanlar koca koca hatalarını çuvala basıp
Sizin küçücük hatalarınızı duvara asar.
yara veren o değilde kendi kendine kızar insan her güvendiğinde iki ayaklı mahluklara.
kah düşüyorum boşluklara
kah çıkarım en yuksekteki sarp dağlara
ama ne farkeder en zirvede bile bi yavşak gelip çelme takar ve seni en bastan başlatır tırmanmaya.
Küçük dil kadar
Duygularımız söz konusu olduğunda, açıklamalar yapmak için gözle görülür değerlerden yardım alamadığımızda duygular karmaşık bir hal alıyor.Peki biz mükemmel ana babaların yetiştirdiği evlatlar , (sözüm ona her şeyde en iyi kararı alacağız diye veremediğimiz kararlardan mesuldur bu ana babalar), kararsızlık anlarımızda karar veremiyorsak ne yapmalı e dostlar ? Keşke biri yerimize kararlar alsa ve bu sorumluluk üzerimizden çekilse, yetişkinlik nerede kalır gerçi o zaman,sonuçta olgun olmak insanın sadece fiziksel olarak gelişmesi değildir şüphesiz duygularının sorumluluğunu almaktır bana kalırsa asıl olgunluk,yetişkinlik . Ah be sevgili evren içimizde ki çocuk hiç ölmesin derken bunu kast etmemiştik .. Lütfen bu içinde bulunduğum duygusal durumun dışına çıkıp kararlar alamama evresi ,çok acil hayatımdan çık git,bu cümleleri yazarken içimde bir yerde inandığım ama kendimi asla yeterli görmediğim ve bu yüzden denemekten hep çekindiğim yazma isteğim bir kez daha aklıma geldi , ahhh sözde kpss çalışıp memur olacak,dünyayı gezerken kitap yazacaktım evet nerde şimdilerde bu Hande gören varsa bana da haber etsin bir zahmet , şayet kendisini mumla arıyorum ..