En iyi ispatlanan, en tuhaf şey değil midir hep ?
Sayfa 60Kitabı okuyor
Bir tuvaline, bir yemek odasına bakararak dinlenirken, ruhun göklerinden geçip duran o eski, büyük ve yaygın soru ortaya çıktı zaten hep böyle anlarda, Lily yorulan zihinsel becerilerini serbest bıraktığı anlarda ortaya çıkardı, durup onun üzerine çöker, etrafını karartırdı. Yaşamın anlamı neydi? Bu kadardı işte -basit bir soruydu; insan yaşlandıkça daha da üzerine çöken bir soru. Bu büyük aydınlanma hiç gelmiyordu. Onun yerinde gün ufak tefek günlük mucizeler, aydınlanmalar, karanlıkta bir anda aydınlanıveren kibritler vardı.
Sayfa 195Kitabı okudu
Yanyana oturuyorduk ama iki koltukta oturan tek kişi gibiydik. Sinemada, tiyatroda hep böyle oturuyoruz. Kanlarımız birbirinize değen ellerimizden, parmaklarımızdan, kollarımızdan, dirseklerimizden, ikimizin birden damarlarımızdan geçip dolanıyor sanki. Onun kanının sıcaklığını kendimde duyuyorum.
Sayfa 248Kitabı okudu
" Biz hep böyle, her şeyde birlik olsak, kimse bize diş geçiremez. Bize dağlar şahlar dayanamaz. Hiç kimse... Yeter ki birlik olalım."
Sayfa 112 - YkyKitabı okuyor
Günaydın :) Nasılsın, Yüreğin Nasıl?
“Sen hangi kuşun kanadıyla yaralısın böyle,
Yüzün hep kitaplara dönük…”
🦋💎
Güzel bir hafta sonu olma dileğiyle… ☕️
Bana hep böyle olur.
Kelimelerin tadını unutacak kadar uzun süre susarım ve birden bent yıkılır, içimde ne varsa, tuttuğum ne varsa boşaltırım, bitmez tükenmez bir gevezelik başlar: daha çenemi kapamadan pişman olmuşumdur bile.
Olacak ama, hayır, olacak; zira huyumdur, öyle ya da böyle hep ayağa kalkarım.
Sayfa 313Kitabı okuyor
Garip değilim, ama kötüyüm. Böyle olurum bazen. Canım hep ağlamak ister.
Tolstoy
TİMŞEL
“Hep bu kitabı yazmak istedim, bu kitabı yazabilmek için çalıştım, bu kitabı yazabilmek için dua ettim.”
John Steinbeck
Bu kitabı ablam hediye etti ve hayatımda yaşadığım en büyük aydınlanmalardan birinin sebebi oldu.
Anatomik olarak kitaba baktığımda atmosfer olarak 18.yy sonu ve 19.yy başı Amerika tarihi seçilmiş. Kızılderililerle savaşılan zamanlardan 1. Dünya Savaşına kadar uzanıyor hikaye. Amerikaya göçen ailelerin Salinas Vadisin'de kurdukları her biri birbirinden farklı hayatlar ve bu hayatların ustaca birleştirilmesi ile ortaya böyle harika bir roman çıkmış. Ayrıca Steinbeck'ten otobiyografik izler de taşıyor.
Kitapta konu olarak iyi karakterin ailesi ile yaşadığı çekişmeler, kötü karaktere aşık olması sonucu başına gelenler ve çocuklarının, hamurlarındaki kötü duygulara karşı gelmek için yaşadıkları bunalımlar çok akıcı bir şekilde anlatılmış.
Eleştirmenler modern bir "Habil ile Kabil hikayesi" olarak adlandırmışlar. Kitabın bir bölümünde Habil ile Kabil hikayesi yani iyi ile kötünün en kadim hikayesi derinlemesine parçalanıp analiz edilerek, insanlığın en büyük çekişmelerinden birine ışık tutmuş ki aydınlanmayı yaşadığım nokta da burası oldu zaten.
Tanrının Kabil'in hediyesini kabul etmemesi ile kabil'in "reddedilmiş çocuk" konumuna gelmesi günümüz psikanalizi açısından bakıldığında Kabil'in davranışlarını açıklamada aşırı uyumluydu.
Başımı kaldırdığımda uzun bir süre odamın tavanını izleyip dış dünyaya geçmek istemediğim ve uzun zamandır bu duyguya hasret kaldığımı farkettiğim bir kitap oldu benim için.
Ressamlar modellerle çalışabilir; şairler böyle denemeler yapmış mıdır hiç? Orhan Veli'nin Sereserpe adlı şiiri iyi bilinir; her ne kadar bir partide gördüğü ve sonraları ölen talihsiz bir kız için yazıldığı söylense de hep bir "şairle modeli" havası eser orada.
Zihin Toparlamaca
Bel fıtığı ameliyatımın üzerinden bir ay geçti. Zannettiğimden, beklediğimden daha yavaş olsa da bedenen toparlanırken zihnen de toparlanmam gerekiyor, diyerek kitabın kapağı açıldı. Aslında bir diğer sebep de; arada bir gelen, acaba fıtık tekrarladı mı, ameliyat başarısız mı oldu, diye beni siterese sokan ağrılarımın olmadığı zamanlarda, oturmam
"Neden hep böyle oluyor, iyi bir insan karanlıkta kalıyor , bir başkanıysa mutluluk kendiliğinden geliyor?"
Güzel Havalar
Beni bu güzel havalar mahvetti,
Böyle havada istifa ettim
Evkaftaki memuriyetimden.
Tütüne böyle havada alıştım,
Böyle havada aşık oldum;
Eve ekmek ve tuz götürmeyi
Böyle havalarda unuttum;
Şiir yazma hastalığım
Hep böyle havalarda nüksetti;
Beni bu güzel havalar mahvetti.
Sayfa 57Kitabı okuyor
Çocuklukta hep böyle değil midir? Hatıralar hava ve zaman etkisiyle yıpranmış, delik deşik olmuş bir sayfa şeklinde kalır. O zaman en çok etkileyen şeyler, hatıralar tablosunda en derin kazılır.
Sayfa 23Kitabı okuyor
