136 syf.
·
Not rated
Ne olacak benim bu beklenti içinde okuduğum kitapların hali Shakespeare. Yani beklenti hep hayalkırıklığı mı yaratacak diyorsun…diyordun.
Bence olay örgüsü çok dolanık, mesaj kaygılı ve anlatımda çözemediğim bir sorun var.
Tabii ki; ‘Üfff şimdi acayip bir şey okuyacağım…’ diye başlayıp, ‘’Nasıl ya…’ ile devam edip; ‘Bir yerden toplar herhalde ile…’ ilerleyip ta en başından beri açık seçik bilinen (veya kestirilmesi hiç zor olmayan) bir sona yolculuk…pek tat vermedi.
Diğer bir nokta ise, gidişatın uç noktalardaki seyri…pek uç noktalardaki vurguyu karşılamıyordu (veya neler yaşadık Sevgili 
Boris Vian) da denilebilir.
Bunlara, bu metni kaleme alırken 26 yaşında olmasını da ilave etmeme rağmen…fikrim değişmedi.
Düşünüyorum, hiç beklenti içinde olmadan okusaydım…gene eleştirirdim. Bunlar hep, öncüsü olduğu bir tarzın 
Chuck Palahniuk ile arza çıkmasının nedeni de olabilir.
Bir de (e ama ne çok gömdün de gömdün demeyeceksiniz) sevişirken tüm betimleme eksiksiz resmedilirken, öldürürken…bir şeyler eksik, ısırdın mı be adam…neden…o niye tepki vermedi gibi anlatıyorsun…hani itiş kakış anladık ama biraz daha altı çizilmeli sanki.
Yani…benim okumamda birşeyler de eksik olmuş olabilir, kopmuş olabilirim, bir yerden sonra önyargım hortlamış olabilir…ve ne olursa olsun gene de toz kondurmamak lazım. Veya herhalde öyle lazım. Çünkü, neden bu derece övgüye mazhar olduğunu anlayamamak bana tâbi. Bunu çözmek için belki bir ara yeniden göz atarım. Fakat Vian’ı bi beklemeye alalım hele.
128 syf.
8/10 puan verdi
Şimdiye kadar ciddiye alınmış saçmalıklar dünyasından nasibini almış okunmayan incelemelerimden sonra daha az saçmalanmış ve keşfette sürekli karşılaştığınız incelemelerden birine daha hoş geldiniz, pes ediyorum antin kuntin duygu düşünce denizimden bir şeyler paylaşmaktan.
Italo Calvino ’nun bende yeri her zaman ayrıdır. Her ne hikmetse, aslında
