Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.40
Doktor Andrey Yefimıç; aslında ben, belki sen ve hatta azıcık hepimiz! Bilmek farkında olmaya yetmedi yine! Görmezden gelerek, sosyal kötülüğün sadece ufacık bir parçası olmaya devam eden milyonlarcadan biri. Gerçeklikle ilişkisi yalnızca teoriden ibadet olan doktorumuzun yaşam felsefesi; acıyı küçümse! Gerçek mutluluk: ne bakış açısı, ne felsefe, ne düşünüş tarzı..parmağınızı kapıya sıkıştırdığınız vakit anlarsınız diyen akıl hastası demeye dilimin varmadığı Ivan, söylediklerini hafife almadım.
Kendinizi altıncı koğuşun kilitli kapılarının ardında bulmadan evvel cehaleti görün. Ve eserin sadece 68 sayfadan ibaret olduğunu unutun!!
68 syf.
8/10 puan verdi
HEPİMİZ KENDİ ACILARIMIZIN VE KORKULARIMIZIN HAPİSİNDE BİRER GÖLGEYİZ
*SPOİLER İÇEREBİLİR*
6.koğuş bir hastanenin ‘’deli’’lerinin kapatıldığı, hapsedildiği bir bölümdür. Bizler de bu kitabı okurken kendi hapishanelerimizi kitabın içine taşırız. Peki nasıl derseniz tabii ki akıl yoluyla…
Kitaptaki karakterlerden Doktor Andrey Yefimıç’e göre akıl insanlar için zevklerin en büyüğüdür. Eğer kullanmasını bilirsek
Kitap temelde, Andrey Yefimıç ve İvan Dmitriç'in kişilikleri üzerinden, Salt akıl ile duygular (acı) arasındaki çatışmayı, bu çatışmada galip gelenin hangisi olacağını anlatmakta. Nitekim hikayenin sonunda galip gelenin kim olduğunu görüyoruz. Ancak bu iki karakterin kişiliklerinin geldiği noktaya, içinde yaşadıkları şartların sebep olduğunu da görüyoruz. Yaşadığı şartların ve olayların insanları derinden etkilediği ve belki de bambaşka kişiliklere büründürdüğü reddedilemez. Ancak bir noktada hepimiz aynı değil miyiz? Hepimiz işte burada, dünyadayız. Dünyada olmak başlı başına acı değil midir? Bu cümleleri duysa İvan Dmitriç'in küçümseyerek beni felsefe yapmakla suçlayacağını ve hiç acı çekmemiş biri olduğumu söyleyeceğini biliyorum. Yine de kendimi bu iki adamdan biriyle özdeşleştiremiyorum. Çünkü acıyı ve acının getirdiği çaresizliği, öfkeyi, tahammülsüzlüğü biliyorum ancak yine de acının bizi yönetmesinin kaçınılmaz olduğunu düşünmüyorum.
Kitaptaki akıl ve duygular arasındaki çatışma, Sokrates düşüncesindeki ruh ve beden çatışmasını anımsatmakta. Zira Sokrates'e göre acı ya da haz duyan tarafımız bedenimiz iken ruh, salt düşünen yanımız. Değerli olan ise beden değil ruh, dolayısıyla duygular değil akıl. Bu kadar keskin bir ayrım yapılabilir mi tartışılır ancak bu meselede ben aslolanın zihin/düşünme olduğundan yanayım.
Deli olan kimler?
Çerez diye tabir ettiğim kitabın, okuduktan sonra adeta bir nötron yıldızı kadar yoğun olduğunu fark ettim. Delilerin arasından sıyrılıp akıllıların hastanesine kapatılan İvan Dmitriç, düzenin ne kadar ters işlediğinin en saf örneklerindendir. Dışarıda o kadar deli varken cehalet yüzünden bunların ayırt edilemediğinden bahseder. Hepimiz yaşamın getirilerini sorgulamadan şuursuzca zamanlarımızı heba ediyoruz. Bilinç kavramının yokluğunun izlerini kafamı çevirdiğim her noktada görüyorum. Duygularımızdan kopuk,düşünemeyen evet ya da hayır ile çalışan robotik kodlar gibiyiz. Etrafımıza bakmadan, kendi yaşamlarımızın hengamesi içinde kaybolmuşuz. Acı kavramının varlığından bihaber olanlar,onu özlemle anıp karşısında nasıl güçlü durmamız gerektiği hakkında bir kaç nasihat savururlar. Kitapta bu kişi doktor olan Andrey Yefimıç'ti. Andrey, İvan'la tanıştıktan sonra İvanın cümlelerindeki ışığın izinden giderek ,hakikat arayışında önemli bir yol daha kat etti. Ve sonunda o da delilerin arasından sıyrılıp akıllıların hastanesine kapatıldı.
Altıncı Koğuş
"Benim hastalığım, yirmi yıl içinde bütün kasabada tek bir akıllı adam bulabilmemdir. Ama O da bir deli!"
Çehov bu eserinde altıncı koğuşta kalmakta olan kişilerden bahseder, fakat genellikle en çok İvan Dmitriç adında bir hasta ve orada doktor olan Andrey Yefimiç üzerine kuruludur kitap.
Andrey Yefimiç, pek bir zorluk yaşamamış ve
Altıncı Koğuş'a düştüm.
Anton Çehov ve onun "O konuşurken, onda deliyi de akıllıyı da görürsünüz" dediği kitabı Altıncı Koğuş...
Anton Çehov; durum öyküsü eşittir dediğimiz 'Çehov tarzı' ile ün kazanmış meşhur realist yazarımız. Kendisini çok genç yaşta kaybetmemiz (44) sonucunda onun belki de yazacağı bir çok eserden de mahrum olmuşuzdur.
Eser; başlarda hayatı gayette iyi giden İvan Dmitriç'in bir anda takip edilme korkusuyla başlayan takıntıları sonucu hastaneye kapatılması ve onunla bu hastanede tanışan, değerlerini yitirmiş ve boşluk hissini yaşayan doktor Andrey Yefimiç arasındaki yakınlıktan ve bu yakınlığın getirmiş olduğu hazin sonu anlatıyor.
İvan Dmitriç'in keskin ve aynı zamanda onu bu deliliğe de sürükleyen zekâsı, onun tam zıddı karaktere sahip olan doktor Andrey Yefimiç'i etkiler. Ve kısa süre içinde onun sohbetleri ona bir ihtiyaç gibi gelir. Belki de ilaç gibi geliyordu.
Nitekim sayfa doksan altı da "benim hastalığımin nedeni yalnızca, yirmi yılda bütün ilçede yalnızca bir tane aklı başında insan bulmam ve onun da deli çıkması" diyerek bunu da doğruluyor.
Düşünsenize habire birilerine kendimizi anlatmaya çalışıyoruz ama kimse bizi anlamıyor.
Hakikaten hepimizin döngüsü bu değil mi ?
Anlaşılamamak hepimizi delirtmiyor mu ?
Hepimizin bir parça içinde İvan da Andrey de yaşıyor aslında.
İşte kitap sayfası az olmasına rağmen muhtevasını geniş tutuyor ve sizi de içine alıyor. Sizi de hikâyeye ekliyor.
Evet evet hepimiz bir parça deliyiz...
Teşekkür ederim sana Anton Çehov bu eserle beni karşılaştırdığın için...
Ve siz sevgili okurlar bu kitabı mutlaka alıp okumalısınız.
Benim için hepsi aynı
Belki de " andrey yefimiçin" tek hatası empati kuramamasıdır. Ona göre hiç bir durumun farkı yok. İster çok zengin ol ister çok müşkül, ister çok bilge ol ister cahil hepimiz yine de öleceğiz... Doğru olan cidden bumu ? Evet ölümün mutlak ve kaçınılmaz olduğu hakikat ama ölene kadar bir gün, bir ay, bir yıl veyahut yıllarca yaşarız ve bir çok kişi bu ömrü güzel yaşamak için ömrünün bir bölümünü feda eder. Ve bana göre burda şu husus sivriliyor yaşamak mı önemli yoksa rahat yaşamak mı ?
Kitap muazzam okunmasını şiddetle tavsiye ederim okumaya başlamadan önce çehov'un eseri olduğu için iyi bişey bekliyodum. Beni yanıltmadığın için teşekkürler çehov
88 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
Hiç yolculuk sırasında arabanız kaza yapar da ağır yaralanirim diye korktunuz mu ? Veya bir yeriniz ağırdığı zaman internetten bu belirtilere bakıp kanser olduğunuzu düşündünüz mü ? Çok sevdiğiniz ailenizi bir kazada kaybetmekten , arkadaşlarınızin ölmesinden endişe duydunuz mu ? Ya da yolda yalnız yürürken takip edildiginizden......
Evet mi? Evet dediğinizi duyar gibiyim. Eğer saplantılı şekilde bunları düşünmüyorsanız sorun yok merak etmeyin. Ama bunları düşünürken hayatınıza devam etmekte zorlanıyorsanız , bir sorun var demektir.
Hepimizi bazen endişelendiren durumlar olur. Durduk yere korktuğumuz , hiçbir şey yokken vesveseli düşüncelere kapıldığımiz olabilir. Ama Ivan Dmitrich baska . Birisi tarafından takip edildiği takıntısı onu o kadar ele geçiriyor ki kendisini eve kapatıyor. Kasabada işlenen bir cinayeti onun işlediğini sanacaklar diye öyle korkuyor ki kendini bir anda hastanenin 6. Koğuşunda buluveriyor.
Akıl hastası olarak bir yıl kaldıktan sonra hayatına birden bire Doktor Andrey Yefimıç giriyor. İkisini ortak noktada birleştiren bir etken var : Kitap
Doktor Andrey Yefimıç kendini kalabaliklarin içinde yalnız hisseden bir karakter. Etrafındaki kimsenin onu anlamadığını düşünüyor ve bilgili , kültürlü bir dost arayışı içinde. O dostu ise 6. Koğuşta , bir hasta:Ivan Dmitrich.
Peki toplum ne diyor bu arkadaşlığa? Bir doktorla bir hastanin arkadaş olması nasıl karşılanıyor? Cevabı Anton Çehov vericek size.
Keyifli okumalar....
