Saygıya dair cimriliğin getirisi, birbirimizi boğazlamak için pusuya yatmışlığımız, kendimizle beraber hepimize hayatı zehir etmişliğimiz değil midir ? oysa saygıda cömertliği içselleştirmiş, künhüne vakıf olmuş bir toplumun böylesi vahşeti bir düşünce içerisine girebilmesi mümkün müdür ?
Doyumsuzluk, tatminsizlik ve ucu bucağı olmayan açlığımız, kendimizden başkaları için tamamen hissiz ve duyarsız olmamıza kaynaklık etti. Bu durum sonucunda cömertlik gibi bir erdemi hayatımızdan çıkarıp atmamıza neden oldu. Oysa hayatın anlamı, önemi ve kıymeti, cömert olmamıza bağlıdır.