Öncelikle bu kitabı okumak için bu kadar geç kalmamdan dolayı kendime kızıyorum.Bitirdikten sonra çok şey düşündüm ama hepsini tek bir yorumda toplamak için uğraşsam da şu an ifade etmekte zorlanıyorum,sanırım Kardeşimin Hikayesi çarptı beni biraz. Kitapta bahsedilen cinayetten; şaşırtıcı,kafaları allak bullak eden sondan çok,insan duygularının işlenişinden,sürekli okuyucuda diri tutulan merak duygusundan,anafikirden,hiçbir ayrıntının atlanmamış olmasından,kitapta adı geçen her ismin,her nesnenin bir önem arz etmesinden,Livaneli'nin üslubundan,cümlelerinden öyle etkilendim ki... Baştan sonra tüylerim diken diken bir vaziyette okudum."Sen ne adamsın Livaneli..." demekten kendimi alamıyorum.Genel olarak polisiye-gerilim yazarı olmamasına rağmen bu konuda da başarısını ortaya koymuş.Ayrıca bu fikir ve sanat adamının her bir eserinde tarzını,romancılığını daha da ileriye taşımasını,önlenemez bir biçimde devleşmesini hayretle izliyor ve ciddi anlamda saygı duyuyorum.Livaneli iyi ki var...
