daha önemli işlerimiz vardı bizim
"her şeyi yaptım, her şeyi verdim, kabul ettim her şeyi ama o bir gün bırakıp gitti beni." biz kadınlar çoğunlukla buna yatkınız, neye? sunmaya, vermeye, iyileştirmeye, fedakarlık etmeye. neden? yeterki o mutlu olsun, ne olursa olsun, diye. oysa, dedi; 
Tülay Kök sen kendine ait parçaları tek tek terk edip feda ettiğinde ortada sen diye bir
Geceyi seven insanların daha mutsuz olduğunu keşfettiğimden beri sabahlamayı bırakmıştım. Her gün düzenli olarak saat 06.00'da uyanıyor ve güne zorlanmadan uyum sağlıyordum. Taze sıkılmış portakal suyu ile yapılan kahvaltıların kesinlikle mutlulukla alakası vardı, aslına bakılırsa kahvaltı yapmanın doğrudan kendisi bedava bir mutluluktu. Ki
Artık her şeyin elimizden kayıp gittiğinin her şey için çok geç olduğunun acımasız, kesin, dayanılmaz bilinci..
Sayfa 70 - Metis Yayınları, 3.Basım, NE MUTLU TÜRK ÜM DİYENE!Kitabı okudu
Çiçek
Yüzünüze gerçekten buse konduran insanlar varsa hayatınızda aslında hayatınız çok da zor değildir.
Sizi üzgün görmeye dayanamayan, hissettiğinde, dillendirdiğiniz de sizi yalnız bırakmayan, hayatınıza renk katan insanları kaybetmeyin.
Onların çiçek den farksız olduğunu bilin.
Her gün ilginizi üstünden esirgemeyin.
Tamam biliyoruz bi iki gün sulamasak çicek solmaz ama unutulunca solar. İlgisiz kalınca..
Evet her gün ilgi göstermek zorunda değilsiniz çiçeklere ama her gün ilgi gösterseniz ne kaydebersiniz şu hayatta,hiç bir şey.Vakitte bosa gitmez emin olun. Gün geçtikçe o çiçek güzelleşir. Çünkü her gün ilgi alır, sevgi alır, şefkat alır. Bir çiçek başka ne ister..?
Evet yaşamak için çiçeklerin de bizim de suya ihtiyacımız var ama su yetmez dediğim gibi ilgi gerek.
İki çiçeğiniz var. Birine bir gün ilgi göstermeyin.Başka çiçeğe de her gün ilgi gösterin.Farkı anlayacaksınız.
Haftanın bir günü bile ilgi görmese hemen kendini belli eder. Diğer çiçek de haftanın her günü ilgi gördüğünü adeta bağırırcasına tomurcuklanır, renk renk mis gibi çiçekler açar.
Geç olmadan, solmadan o çiçeklerinizin kıymetini bilin, ilginizi üstlerinden eksik etmeyin..
İtiraf yanlış anda yapıldığı zaman hiçbir değeri kalmıyor. Çok erkense, kaldıramıyoruz. Hazır olmadığımız için değerini anlamıyoruz. Çok geç gelirse, o fırsat kaçmış oluyor. Güvensizlik ve hayal kırıklığı çoktan büyümüş, kapı çoktan kapanmış oluyor. İki durumda da, samimiyeti arttırması gereken şey sadece mesafeleri arttırıyor.
Faik Baysal
Muharrem Dayanç:
"Türk edebiyatında en çok ilgimi çeken bahislerden biri “yazarlar ve anneleri”dir. Konu bu kadar genel değil elbette bahsi biraz daha daraltarak söylemek gerekirse “küçük (hatta çocuk) yaşta annesini kaybeden yazarlar”dır. Başlangıçta Tevfik Fikret (12), Ahmet Hâşim (7), Yahya Kemal (13), Ahmet Hamdi Tanpınar (14), Ziya Osman Saba
Serinin ilk kitabı 
Ve Sonunda İkisi de Ölür gibi bu kitabın sonu da aslında başlıkta yazıyor. Sonunda ne olacağı apaçık belli olmasına rağmen iki kitabın da kendini bu kadar okutabilmesi bence önemli bir başarı.
Kitabı bilmeyenler için ana metni anı yaşamak ve yaşamı ertelememek aslında. Öleceğini fark edene kadar yaşamamak, öleceğini anlayınca da çok geç
...“Doğru olan biziz, yanlış olansa onlar. Biz doğalız, onlar doğaya aykırı. Buna inan. Tüm gücünle inanmaya çalış. Bunu yapmazsan kendin bile farkına varmadan şehir seni yutuverir ve ondan sonra da her şey için çok geç olur.”...
Doğan Kitap — E-KitapKitabı okudu
Karanlığın Çağrısı Ya senden çok uzak olmalıydım Aramızda asilmaz engeller olması muhtemel Büyük dağlar,derin denizler olsun. Sana vermeyen güç yetmemeliydi Dikkatsizliğimin butun hincini uzaklıklara yukardaydım Dagda yanan bir çoban atesi gibi Gökte bir yıldız gibi Seni görmeli Seni yaşamalı ve senden çok uzaklarda olmalıydım Biliyorum güzelligin
“Hayatı küçüktü, dardı ama kendi elindeydi. İçli dışlı olunca insanlar hayatını elinden alıyorlardı. O zamandan beri uzak durmaya çalışıyordu insanlardan.”
Toplumun, insanların, boş konuşma ve herkesin hayatına karışabilmesi, dayatmaları, geçim derdi ve çıkarlar üzerine kurulan komşuluk samimiyetleri gibi bir çok mahalle kültürüne eleştirel bir bakışla kaleme alınmış okuyucuyu hemen içine çekip bir solukta okunan çok beğendiğim bir eser.
Kuru kız’ın dramatik hikayesi bize hemen onu sevdiriyor. Bir yandan ailesindeki kayıplar diğer yandan ailesi için kendini hep geri plana atması bir gün yalnız kaldığında hayatının akıp geçtiği gerçeğini ona gösteriyor. Ancak hayatta tek başına kaldığında sonunda kendi olduğunu ve artık sıranın sadece kendi yapmak istediklerine geldiğini anladığında içinde hüzünle birlikte bir heyecan da açığa çıkıyor ve sonunda kendi için bir yola çıkıyor.
Kuru kız her zaman önemsiz, silik olduğu için adından hiç bahsedilmiyor hayatı da kendi de kuru bir kız olarak geçiyor.
Kitap kuru kızın hayalini gerçekleştirdiği yerden başlıyor ve bize de hiçbir şey için geç olmadığını, insanın isterse hayallerinin peşinden gidebileceğini ve insanların ne dediğini asla kendimizden daha çok önemsemememizi hatta ailemiz bile olsa kendimizi de unutmamamız gerektiğini hatırlatıyor.
Ben büyük bir keyifle okudum size de keyifli okumalar :) 
Ayfer Tunç 
Kuru Kız
