Her yerde bir yapaylık, herkeste bir iğretilik... Gerçek insan özlemi, egzotik bir duygu gibi sarıyor beni. Bulamıyorum. Bulunamıyorum.
Edip Cansever
Önceleri Tanrı'nın bir ismi vardı dudaklarımda.
Beni hüzünle cezalandırma Tanrım.
Kendiyle ne yapması gerektiğini bilemeyenim.
Kendini dışavuranım, dürüst olanım, kolay ağlayanım.
Tanrım, tembel bir şımarık, asalak bir uçarı değilim ben. Bana bir unutuş çarpsın katından.
Beni, bir hatırlayışla cezalandırma!
İz sürdüm hep. Değiştim. Dünya bilmediğim korkutucu bir çukura dönüştü. İsmin vardı önceleri dudaklarımda. Bir vatanın vardı Tanrım ağaçların ve çok sevdiğim rengin... Her şey hüzne dönüştü sonra, sıkıştım ve geri dönmek uzakta. Bir var sayıma dönüştün, büyüleyici bir duvara.
Tekilim artık. Ağırım. Çok bekliyorum kendimi, çok sayıklıyorum ve belki unuturum diye yazıyorum. Kelimeler beni yıkıyor her cümlede eksiliyorum sana doğru. Belki sökülür içimdeki beni bekleyen ruhumun pası yazarken.
Devam edişim senden uzakta ama bir yanım hâlâ seni istiyor, ki muhtacım, aczim sarılmak istiyor kollarına. Tekilim ve yanımda kimse yok. Düşünceleri düşürüyorum uçurumlarımdan sana adımlarken, tanınmaz hâle geldiğimi unutmak istiyorum.
Tanrım beni çarelendir. Geceleri mutsuzlukta, ait olamadan geçiyor.
Haz ve sarhoşlukla yapay unutuşlardan geçmek istemiyorum. Kendime karşı kesin değilim. Bir seçeneğim hep kendime ve kararsızım hakkımda.
Ruhumdan çıksam ve karanlık bir yerde bulunsam tanımam onu, o da bana görünmez gibi bir his var içimde. Nerede kaybolduğumu bilmiyorum ama bu sayfaları çevirirken oldu.
İyi geceler ...
Hayata dahil olmak için çok çabalıyorum ; kendime bir düzen, kalbime bir ferahlık arıyorum .
Çok yorulduğumu hissettiğim de oluyor ,her şeyi yapabilecek bir güce sahip olmanın farkına vardığım da . Ama insan bir yerde cidden her şeyi bir bütün olarak boşveriyor , peki ya devam etmeye nasıl ikna olacaktım ?
Mesele çoğu zaman bir şeyi kabullenmekten ziyade kabullenebilmeyi sürdürmekti .
İttire ittire yaşamaktan başka neydi ki ?
Ölümden daha büyük bir veda var mıdır?:(
Bazı vedalar sonsuza kadardır, bilirsin ki giden bir daha asla geri gelmeyecektir. Ve bunu bilmek o kadar derin bir acı bırakır ki! Zamanla geçti desen bile elbet her daim bir yerlerde izi kalacaktır...
Ardından ona diyebileceğin en güzel söz " rahat uyu ve gittiğin yerde çok daha mutlu ol." Demek olacaktır. 💔🥺
Kendi Sözlerim
Hayatımızda bazı sevdiğimiz değer verdiğimiz insanlar olur ve biz her zaman gitsekte geri döndüğümüzde onları hep bıraktığımız yerde bulabileceğimizi sanırız ama hepimizde bilirizki hikayeler anlatılmaya başlandığı zaman hep şu cümleler kullanılır BİR VARMIŞ BIR YOKMUŞ
Bu şiiri hiç kimseye ithaf etmiyorum...
Bir gün gelir de unuturmuş insan
En sevdiği hatıraları bile
Bari sen her gece yorgun sesiyle
Saat on ikiyi vurduğu zaman
Beni unutma
Çünkü ben her gece o saatlerde
Seni yaşar ve seni düşünürüm
Hayal içinde perişan yürürüm
Sen de karanlığın sustuğu yerde
Beni unutma
- Ümit Yaşar Oğuzcan