Aldırma ; yüzümde sabitlenmiş gülümsemeye ,
mesleki deformasyondur.....
patronumun isteğidir yani.
eh ! böyledir işte ,ömrü karalama defteri gibi kullanmanın sonucu....
bilincinde ;sürekli kelimeler açar ve asla kokmazlar hiç biri güller gibi
bana göre kim yaparsa aşkın tarifini ;alayı yalandır !
başkası nasıl kullanabilir ki ! sana bakarken
Hayatın her gün yeni bir sebebiyete açılan kapısıyla herkese günaydın. Herkes 24 saatlik zaman diliminde unutulacağından habersiz.
İstanbul
Kamyonlar kavun taşır ve ben
Boyuna onu düşünürdüm,
Kamyonlar kavun taşır ve ben
Boyuna onu düşünürdüm,
Niksar'da evimizdeyken
Küçük bir serçe kadar hürdüm.
Sonra âlem değişiverdi
Ayrı su, ayrı hava, ayrı toprak
Sonra âlem değişiverdi
Ayrı su, ayrı hava, ayrı toprak.
Mevsimler ne çabuk geçiverdi
Unutmak, unutmak, unutmak.
Anladım bu şehir başkadır
Herkes beni aldattı gitti,
Anladım bu şehir başkadır
Herkes beni aldattı gitti,
Yine kamyonlar kavun taşır
Fakat içimde şarkı bitti.
Cahit KÜLEBİ
herkes özelinde doğruları ve yanlışları olan bir insanmış; öğretmenmiş..veliymiş..valiymiş..başhekimmiş..sıfatı çokça önemli, şanı adımlarından önde giden birileriymiş falan bunların hiçbir önemi yokmuş ve hadlerini bilsinlermiş.
Herkes kendi benliğine, ulaştığı olgunluk derecesine eşit olgunlukta birini bulma eğilimindedir. Seçtiğimiz kişi bizizdir; fazlası yada eksiği değil.
“Hayattan ne istediğini bilmeyen boy aynasına bakmayıp kendini mükemmel zanneden… dokunmakla düşünmenin bir farkının olmadığını bilmeyen… sevgisinde cimri, öfkesinde bonkör olan bencil yaratıklarız.. kazandıklarımız kaybettiklerimizin yerini tutsun istiyoruz.. avucumuzu yalıyoruz. Bir şey güzelse bunda bir anormallik arıyoruz, olmasa bile
Bilmediğin bir şey yok,
her şeyi sen biliyorsun.
Herkes kendini bir bok,
sen iki bok sanıyorsun.
Aziz Nesin
Başını omzuma yaslayışını, saçlarını okşayışımı, yanımda titremeni unutamam,unutmam.Herkes takıntılısın deyip duruyor takıntı değil saf ve masum bir sevgi ve bu veletin beni sevmemiş ihtimalini düşünmek canımı yakıyor..
O kadar ışık bu şehirde ama hiçbiri gözümü aydınlatmıyor.
Bu kadar göz bu şehirde ama hiçbiri gönlümü Isıtmıyor.
Burda herkes canlı kalmak için koşuyor,
Hiç kimse yaşamak için koşmuyor. Bu şehrin hepsi yeryüzü olmuş,
Artık göğü yok bu şehrin.
Benim gönlüm gökyüzü istiyor
