"birini sevmenin en zor yolu önce onun yaralarını sevmek," dedi içli bir sesle. "sen bana geldiğinde de fazla yaralıydın."
öylesine bir şeyden bahseder gibi hafifçe omuz silkti ama sözleri öylesine olmayacak her şeydi. "fazla kırılmış, fazla incinmiş ve fazla kanatılmıştın. o kadar yaralıydın ki sende sağlam hiçbir şey bulamamıştım." titreşen kirpiklerimden süzülen yaşlara bakarak başını ağır ağır salladı. "ben de seni sevmeye ilk yaralarından başlamıştım."
— svs
ehlileşmişim değil mi son yalnızlığımda?
insanın acıları bile değişiyor yoklukta
gidenler gider de kokular mı baki?
tanıdıksa koku, gideni döndürür
cız etmekten yorgun kalbim
ne olur her şeyinizle gidiniz,
hem teniniz, hem kendiniz,
zahmet olmazsa.
ben senin hayatından gittim oğlum,
hadi yerime koy birini, koyabilirsen
ben, "sen, sen" diye bittim oğlum,
hadi bakalım unut, unutabilirsen
uzak benden âşk, uzak artık,
kanun mudur bu yasaklık?