Orada annemin özlemiyle hep üzüntülü yaşadım, ne oraya, ne koğuşa, ne yemekhaneye, ne de başkalarının zorbaca insanı saran varlığına alışabildim. Bu onları sevmemek değil, sevdiklerim oldu tabii, hem de çok. Fakat arkadaşım hiç olmadı. Dört beş yaşlarında ve daha o kadarcıkken ferdiyetçi olmak ha!