Nefsim ! Madem öyledir, sen dahi kalbim gibi ağla ve bağır ve de ki:
"Fâniyim, fâni olanı istemem. Âcizim, âciz olanı istemem.
Ruhumu Rahman'a teslim eyledim, gayr istemem.
İsterim, fakat bir yâr-ı bâki isterim.
Zerreyim, fakat bir Şems-i Sermed isterim.
Hiç-ender-hiçim, fakat bu mevcudatı birden isterim."
(İman ve Küfür Müv. 148.sh - Risale-i Nur)
Zaman hiç de göründüğü gibi değildir.
Sadece bir yöne doğru hareket etmez
ve gelecek, geçmişle aynı anda mevcuttur.
ALBERT EINSTEIN
Kolay kolay böyle biri karşına çıkmaz. Böyle şeyler olmaz hayatta. Belki de hiç olmamıştır, diye düşündü. Belki de hiç olmadı. Hayal ettin ya da uydurdun.
Sayfa 192 - Bilgi yayınevi. 51. Baskı.Kitabı okuyor
İnsanlık öldü. Belki de hiç yaşamamıştı. Belki de benim insanlığım diye bir şey yoktu. Ben hücremde yanlış hayalle re sürüklenmiştim. Korkaklığımı insanlık sanmıştım. Yalnızlığı insanlık saymıştım. Batıda böyle şeylere önem vermiyorlar albayım. Biliyorlar bütün bunları: İnsanın ruhunu okuyorlar. Fakat onlar da mutlu değil albayım. Ne var ki, boş hayallere kapılmamayı biliyorlar. Kaç asrın tecrübesi, kolay mı?"
Sayfa 260Kitabı okuyor
Nil Göktepe'nin güncesinden...
07.12.2027
Bugün bizim doğum günümüz ve M̶u̶t̶l̶u̶ Fırat eskisi gibi gülebiliyor.
Eski evimize geldik,anılar canımı yakıyor ama bir yandan da eski Sokak Nöbetçileri'ni özlediğimi hissediyorum.
Her şeye rağmen, biz dimdik ayakta durmayı ve birbirimizi sevmekten hiç vazgeçmemeyi öğrendik.
Biz her şeye rağmen, hem çocuk, hem yetişkin olabilmeyi öğrendik.
Biz her şeye rağmen, yaşamaya devam ettik.
Şimdi bugünlüğü evde bırakacağım ve bir gün mucize olup çocuğum olursa günlüğe devam edeceğim.
Şimdilik hoşça kal ve mucize gerçekleşmezse belki de ebediyen.
İyi ki varsın, Işık Sarca, bütün acılarına ve güçsüzlüğüne rağmen.
İyi ki varsın ve vardın Sokak Nöbetçileri, biz ölümsüzüz.
İ̶s̶t̶e̶n̶m̶e̶y̶e̶n̶ ̶S̶o̶k̶a̶k̶ ̶N̶ö̶b̶e̶t̶ç̶i̶s̶i̶,̶ ̶I̶ş̶ı̶k̶ ̶S̶a̶r̶c̶a̶ ̶
Dördüncü Sokak Nöbetçisi, Işık Sarca
Ne de olsa gökyüzünü görerek can vermek, onu hiç görmeden yaşamaktan iyiydi.
Sayfa 21Kitabı okuyor
Oysa gerçekten trajik olan, hiçbir
zaman teatral değildir. Bu nedenle Nietzsche'nin gerçek
portresi hiç de büstlerinde ve resimlerinde olduğu gibi göz alıcı değildi
En son ne zaman okşadın saçlarımı...? dedi kadın.
Cevabın "Hiç" olduğunu
ikisi de biliyordu...
Sustu adam, uzattı elini,
okşadı kadının saçlarını.
İlk ti...!
Bu hikâyeleri kaç kez dinlemişti? Kaç defa insanların güçlükle bunları anlatışına şahit olmuştu? Babam, abim, annem ya da kız kardeşim derken insanların gözlerinin doluşunu, gırtlaklarının düğümlenişini görmüştü? İnsanların kaybettiklerinden bu şekilde bahsedişlerini kaç kere duyduğunu hatırlamıyordu. Neredeyse hepsi bu oğlan gibi anlatırdı; kasabalarının bahsi geçtiği anda, hiç beklenmedik bir şekilde pat diye. Sen de her defasında, "Barbarlar!" diye karşılık verirdin.
Sayfa 188 - Bilgi yayınevi. 51. Baskı.Kitabı okuyor