Aristotales'in tragedyalar üzerinde yaptığı çalışmalar sonucunda gerçek bir tragedya özelliklerini taşıdığını söylediği eserdir Kral Oidipus. Temelinde kaderine karşı çıkmak, onu değiştirmeye çalışmak vardır. Oidipus, hakkındaki kehanetten kaçtığını sanır ama sonunda yine ona teslim olur, kaderini yaşar. İnsanın kaderinden kaçması mümkün değildir, alnına yazılanı yaşaması kaçınılmazdır ama buna rağmen insanlar ve pek tabii Kral Oidipus, kaderiyle savaşmaktan geri durmaz. Onu buna iten de kibri yani "hubris"idir, en nihayetinde de o kibrinin kurbanı olur, adalet (Nemesis) olması gerektiği gibi tecelli eder, izleyenler ve biz okuyucular da "katharsis"i yaşar. Sophokles, Tanrılara en az bu eserinde yer vermiş ancak eserini yine Tanrı'nın dediğive yazdığı şekli ile sonlandırmıştır. Olay ve karakter merkezli bu tragedya, günümüzde hâlâ üzerinde çalışmalar yapılan "Oidipus Komleksi" olarak da bilinen teoriye de temel olan; sosyoloji, psikoloji, edebiyat gibi birçok alana kaynaklık eden, hiç eskimeyen ve eskimeyecek olan bir eser... Dramaturji alanı gereği okumak ve incelemekten büyük bir keyif aldım.
Seyahatnâme’den tanıyoruz Evliya Çelebi’yi. Lise yıllarımda bir gün kütüphanede Seyahatname’yi elime aldım
