- Dur çocuğum! Sus çocuğum! Yapma çocuğum!
biçiminde büyütülüyor çocuk ve bu büyüme sırasında, sizin emirlerinizi hiç mandallamıyor. Tersini düşünelim.
- Durma çocuğum, yap! Susma! Ağla! Aferin, çok güzel ağlıyorsun!
demeyi denesek, nasıl olurdu acaba? Bizimle inatlaşan çocuk, inadına tersini yapar mıydı bakalım? Sanmıyorum. Çocuk yapılmaması gerekeni bilerek, haydi yap dememize uyuz olarak, işin içindeki bit yeniğini sezerek, gene buyruklarımıza başkaldırır ve canının istediğini ya da bizim istemediğimizi yapar.
Sayfa 37 - Bilgi Yayınevi - 22. basımKitabı okuyor
EPİLOG
İnsanın yapıcı ve yıkıcı yanları arasında öylesi bir denge var ki, insanlığın geleceği üzerine karamsarlığa kapılmamızı engelliyor. Dünyanın tümünü ortadan kaldırabilecek güçte silahların bugüne dek denetim altında tutulabilmiş olmasının yalnızca korku duygusuyla açıklanmasına katılmıyorum. Üstelik, insanlık tarihi incelendiğinde yıkıcı eğilimlerin yapıcı eğilimlere oranla daha hızlı geliştiğine ilişkin bir gösterge bulunabileceğini de sanmıyorum. Ama tarih boyunca insanlar, yaşadıkları dönemin öncekilerden daha kötü olduğuna ve dünyanın gidişinin hiç de iyi olmadığına inanmışlardır.
Sayfa 181 - Epilog: Son sözKitabı okudu
'Hani o gün var ya, İşte ben o günü ölsem dirilsem unutmam.'
"Ama ben o günü unutabileceğimi hiç sanmıyorum."
Yarı kapalı gözlerle yukarı bakıyorsunuz. Yarı kapalı çünkü dikkatle bakıyorsunuz. Bir dal diğerlerinden daha uzun. Üzerindeki yaprakları saymak olanaksız. Bu yaptakların hem arasında hem çevresinde gördüğünüz mavi gökyüzü, kelimelerin harflerinin arasından görünen kağıdın beyazlığına benziyor. Gök fonunun önünde gördüğünüz yaprakların bu dağılımı hiç de gelişigüzele benzemiyor. Acaba bu yaprakların sıralanışı bir kitaptaki harflerin ve kelimelerin sıralanışı gibi açıklanabilir mi diye düşündüğünüzü fark ediyorsunuz. Sonra tıpkı iyi bir öğretmen gibi, karışık kafanızı yönlendiren bir imge keşfediyorsunuz. Her şey -diyorsunuz kendi kendinize- varolabilmek için bir hedefi tam ortasından vurmalı; on ikiyi ıskalayan hiçbir şey varolamıyor. Ama öğretmen sınıftan çıktıktan sonra, sözleri genellikle hayal kırıklığı yaratır. O yüzden orada öylece kalıp, başınızın üstündeki dalın nasıl olup da tüm baharı temsil edebileceğini anlamaya çalışıyorsunuz... Böyle düşünerek filozof olabilirsiniz, ama ressam olabileceğinizi sanmıyorum.
Sayfa 13Kitabı okuyor
Eh, bu da bir aşama!
Şimdiye kadar enayice hoş gördüklerime, bundan böyle gücenmeden katlanabileceğimi hiç sanmıyorum.
Sayfa 119Kitabı okudu
Beni tanıyor muydun?! Sanmıyorum. Hakkımda açıklama yapılmamıştı daha. Kutsal kitaplarda, kutsal metinlerde esamem okunmuyordu. Peki, sana hiç mi dokunmuyordu yalnızlığım?!
Sayfa 64
"Bu acı çok gerçekçiydi. İlk acım mıydı? Hiç sanmıyorum fakat en kötüsü olduğu kesindi."
Ben, kötü yürekliliğin ve kötülüğün bir sınırı olabileceğini hiç mi hiç sanmıyorum.
Sayfa 164Kitabı okuyor
“O zaman sen izin verdiğin sürece seni hep senden daha fazla sevmek için var gücümle çabalayacağım. Bir insanın bir insanı benim seni sevdiğimden daha çok sevebileceğini hiç sanmıyorum. O yüzden lütfen bir dene. Ama yenilgiye hazırlıklı ol.”
- Hayatında hiç "kalp kırıklığı" diye tabir edilen şeyi düşündün mü?
- Sanmıyorum..
- İnsanlar bunu çok kolay söylüyor, hatta bir çoğu bunu bir kağıt parçası üzerine ortasından çatlamış bir kalp resmi çizmek kadar basit görüyor.
"Hiç kimsenin bana yardım edebileceğini sanmıyorum."
Sayfa 331Kitabı okudu
Bana öyle geliyor ki kadının kadın olarak, erkeğin de erkek olarak, ayrı ayrı şansları var. Tarihte bir çok büyük, önemli kadın var. Acaba onlara, "Erkek olmak ister misiniz?" diye sorulsaydı, erkek olmak isterler miydi? Hiç sanmıyorum. İster kadın ister erkek olalım, kendi kendimizden memnunsak, şanslıyız demektir.
Sayfa 77Kitabı okudu
Ben
Üstelik bıçağıyla kendini çok iyi koruyor. Kendisi istemedikçe kimsenin ona yaklaşabileceğini sanmıyorum. Hiç kimseden korkusu yok.
Sabahattin Ali burada çok kalacak mı imiş? Herhalde geldiği vakit görürüm. Aramızda şüphesiz hiçbir kötü şey yok. Aşk bahsindeki düşünceleriyle beni senin elinden alması bahsine gelince hiç de öyle olduğunu sanmıyorum. Beni hiç kimse senden uzaklaştıramaz.
Onu olduğu gibi gördüğünü hiç sanmıyorum. Sen hep kendi yarattığını gördün.
