İntihar mektubum
Sevgili tavşancığım,
Sana bir şeyler yazmak yerine milyonlarca şey söylemek isterdim ama artık imkânsız galiba. Sanırım seni çok şaşırttım. Senin intihar planlarınla her dalga geçişimde kendi ölümüme kendimi alıştırıyor, korkaklığımı yenmeye çalışıyordum. Bir de öyle bir hayalim vardı ki gerçekleşmesi demek, yeniden doğmuş olmam demekti. Fakat
«benim gibi sessiz sedasız utanarak terk etme sahneyi. »Kitabı okudu
Bence bir insanın kalbi gerçekten kırılabilir...
—Hayatında hiç 'kalp kırıklığı' diye tabir edilen şeyi düşündün mü?
—Sanmıyorum...
—İnsanlar bunu çok kolay söylüyor, hatta çoğu bunu bir kağıt parçası üzerine ortasından çatlamış bir kalp resmi çizmek kadar basit görünüyor.
Sayfa 513Kitabı okudu
"Sana sevgilisiyle dondurma yemeye giden bir adam gibi mi görünüyorum, bücür?"
"Hayır," diyerek içini çekti. "Hiç sanmıyorum."
Birkaç saniye boyunca konuşmadan yürüdük. "Hangi dondurmadan istiyorsun?"
Kadın: Saçımı kestireyim mi?
Erkek: Olur.
Kadın: Ama kıyamıyorum.
Erkek: Öyleyse kesme.
Kadın: Canım değişiklik istiyor.
Erkek: O halde, kes.
Kadın: Bana akıl vermeyi bırak, delilere verir gibi !
Erkek: Eğer nasıl hoşuma gittiğini bilmek istiyorsan, sana derim ki uzun saçlı . Bunu biliyorsun.
Kadın: Beni tanıdığında kısaydı.
Erkek: Ve sana tam olarak ne dediğimi hatırlıyorum: "Ne güzel olurdun uzun saç ile." Kadın: Ama herkes kesmemi söylüyor.
Erkek: Bu durumda, kuaföre git ve bırak uyuyayım, lütf e n. Bu nu senden Allah rızası için istiyorum.
Kadın: Peki nasıl kestireyim? Kat kat mı yoksa kareli perçeml i mi?
Erkek: Kat kat.
Kadın : Bana yakışacağını sanmıyorum çünkü saçım çok düz.
Erkek: Bırak perçemli olsun.
Kadın: Çok yorucu.
Erkek: Yorduğu zaman tekrar kestirirsin.
Kadın: O halde asla uzatamam.
Erkek: Eğer uzatmak istiyorsan kestirm e güzelim.
Kadın: Bana güzelim deme!
Erkek: Neden bana danışıyorsun bu şeyleri, eğer bir şey fark tirmiyorsa sana söylediklerim?
Kadın: Evet saçımın nasıl olacağı! senin için fark etmiyor. Ön celeri dibimden ayrılmıyordun hiç.
Erkek: O zamanlar bu kadar hantal değildin.
Sayfa 12Kitabı okudu
Bir çocuğun ana babasının söylediği yalanı unutabileceğini hiç sanmıyorum.
Biz, yer çekimiyle dünyaya zincirlenmişiz. Kim bilir nereden kovulduk? Cennet mi? Hiç sanmıyorum! Hem de hiç!
