Yazdığım en güzel şiir sendin. Diğerlerini yırttım, attım. Bundan sonra yazabileceğimi de hiç sanmıyorum. İlhamını yitiren adamdan şair olur mu?
Sayfa 24Kitabı okuyor
Aklımı kullanmaktan ve anlaşılmaya çalışmaktan bıktım. Hiç bir zaman da anlamlı olmayı becerebildiğimi sanmıyorum.
Sayfa 631
Hiç Sanmıyorum...
Hiçbir çocuk farklı olmak istemez. Ait olmak isterler, diğer çocukların onayını almak isterler ve çoğu durumda topluma tek başlarına karşı çıkacak kadar zihnen güçlü olmazlar. Büyüdükçe birçoğumuz bu beceriyi kazanırız. Kendini gerçekten sevmenin en iyi his olduğunu öğreniriz, etrafımızdakiler sevmiyor olsa bile. Artık umurumuzda olmadığını anlayıp mutlu oluruz.
Üstelik çok iyi bir histir.
Sayfa 357 - RyenKitabı okudu
Sürekli olarak kovulduğun, seni yutmak için sarsılıp yarılan bu dünyada yaşamaktan başka çaren yok. Mars çok uzak! Burası benim evim, diye bağırırsın. Siktir! Burası bir ev değil! Burası hiçbir şey değil! Dünya, insanın kabuğu değil. Burası bizim yuvamız değil. Kim bilir nereden kovulduk? Cennet mi? Hiç sanmıyorum! Hem de hiç!
Genellikle Sadece duşta şarkı söylüyorum. Bir Koroya katılırdım ama küvetimin bu kadar insanı alacağını hiç sanmıyorum....
Bence mühim olan ne kadar hissederek yaşadığın , yeryüzündeki bu sınırlı zamanının ne kadar tadını çıkarabildiğin. Hayatımız bir film şeridi gibi gözümüzün önünden geçerken, başarılarımızın peş peşe eklendiği bir slayt gösterisi izleyeceğimizi hiç sanmıyorum. Öldükten sonra kimse bizi işe almayacak sonuçta, yanlış mı düşünüyorum? Hayatımızı ,gerçekleşip gerçekleşmeyeceğini bilmediğimiz idealler peşinde tüketmeyi değil ,yaşamayı savunuyorum. Büyük hayallerle çok zaman kaybettik , artık basit şeylerin zamanıdır.
D.D
İnsan her konuda ileri görüşlü olabilir mi diye sorarsanız hiç sanmıyorum hatta her konuyu bırakın kendimizi ileri gördüğümüz düşüncede bile geri olabileceğimiz ihtimalini kendimize hatırlatmalıyız, ileri olabileceğimiz(konu veya konular)ihtimalinide düşünmeliyiz elbette.
Sırf yalnız olmamak için aptal bir kadınla yaşamaya hazır mıyım? Hiç sanmıyorum.
Şimdi herkes çok rahat! Rahatlar, mutlu da olabilirler. Durumun farkında olduklarını pek sanmıyorum; herkes “basitçe” böyle davranıyor, bu tam bir mutluluktur. Eskiden olduğu gibi, bugün de gurur düşkünlüğü herkesi yiyip bitiriyor, ama eskiden bu gurur çekinerek çıkardı ortaya, hastalıklı bir çırpınmayla çevresini kollar, yüz ifadelerini incelerdi: “Acaba doğru mu girdim? Doğru mu konuştum?” diye. Oysa şimdi öncelikle girdiği yerin yalnızca kendisine ait olduğuna inanıyor. Ona ait olmasın, hiç dert etmiyor ve kendine göre bir çözüm yolunu hemen buluyor; şöyle bir not mutlaka duymuşsunuzdur:
“Sevgili babacığım, yirmi üç yaşındayım, ama bu zamana kadar hiçbir iş yapmadım; benden hiçbir şey olmayacağını düşünerek, hayatıma son vermeye karar verdim!..”
Ve beynini dağıtıyor çocuk. Ama burada yine de anlaşılır bir durum var: “Gurur için değil de ne için yaşayacaksın?” Bir başkası etrafına şöyle bir bakıyor, biraz yürüyor ve sessizce kendini vuruyor; tek nedeni de metres tutmaya parası olmamasıdır. Alçaklığın dik âlâsıdır bu.
Sayfa 1330Kitabı okudu
Sırf yalnız olmamak için aptal bir kadınla yaşamaya hazır mıyım ? Hiç sanmıyorum .
Sayfa 41 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu