Ne var ki "umuma mahsus" bir koşuşturmanın yürürlükte olduğunu inkâra kimsenin gücünün yeteceğini sanmıyorum. Her alanda panik yaşanıyor dünyada. İnsan sürülerinin akla uygun bir yön tutturduklarını ileri sürmek hiç de kolay değil. Bu sürüleri büyük ölçüde manipüle edebilecek mevkide olanların da panik içinde olduklarını söyleyebiliriz. Bu yüzden onlar da müdahalelerini akla uygun esaslar dahilinde değil, kısa vadede çıkarlarını azamiye ulaştıracak ölçülerde yapıyorlar, yapabiliyorlar.
Ya biz? Bizler geçebilecek miyiz dünya sınavından? Hiç sanmıyorum! Dünyanın bir yerinde zulme uğrayan, açlıktan uyuyamayan, okul yerine işe giden bir çocuk varsa bizim ne uykumuz helal ne de lokmamız.
kuru bir taş
Sevgiyi tanımayanlar ayrılığın acısını da bilmezler, özlemezler ve gurbet hissi duymazlar. İyi bir şey midir bu? Hiç sanmıyorum. Sevmeyen bir kalp, Yunus'un tabiri ile "kuru bir taş"a benzer. Onun üstünde ne çiçek ne de gözyaşı yeşerir.
Sizi niçin seviyorum, nasıl seviyorum, bunu bilemiyorum. Biliyor musunuz, belki de güzel bile değilsiniz. Düşünün bir, yüzünüzün güzel olup olmadığının bile farkında değilim! Hiç kuşkum yok ki yüreğiniz kötüdür, çok büyük bir olasılıkla da öyle soylu bir zekânız olduğunu sanmıyorum.
Beni daha yakından tanımak istiyorsunuz öyle mi? Bunu gerçekten istiyor musunuz?
Şunca yıl tanımak için gayret ettim, yine de başaramadım ben bunu. İnsan kendini tanıyamazken başkaları onu nasıl tanısın! İnsan bir meçhul, malumunuz! Kim kimi layıkıyla tanıyabilir ki! Hem de şuncacık zaman içinde. Şurada şu zamanda doğdum, şurada büyüdüm, şurada hayata atıldım, şurada hayattan atıldım diye birbiri ardına birçok cümle