Kitabı dün gece bitirdim. Bitirdikten sonra sorular sordum. Tek bir insana bu kadar yüksek beyin gücü vermek ne kadar doğru? Tek bir insanın siberuzaya hükmetmesi etik mi? İleri vadede doğacak sonuçlar ne olabilir? Serinin devamında bunları göreceğime eminim, çünkü yazardan çıkan en iyi siberpunk serisi bu kitapla başlamış olabilir. Son iki bölümüyle siberpunkın göstermek istediği şeyi sorgulatıyor. Körü körüne yapay zekaya ve internete bağlı yaşamak. Bunların kontrolünü kim ele geçirirse gerçek tanrı o olur. Bu kitap, Neuromancer örneği gibi okuru yoran abartılı bir siberpunk örneği değil. Yazar, "Kadınların Öldüğü Yer" kitabında ölen Saara için açık kapı bırakmasından mütevellit yeni bir seri oluşturmuş. Onun kendi zihnini kopyaladığını halihazırda daha önce yazmıştı. Şimdi o zihni kullanmış. Mila(Elisa), annesi Saara'yı geri getiriyor. Hem de biyomekanik bir yaratım kapsülü sayesinde. Ölümsüz Kelebek Projesi, Saara'yı göz göre göre bir tanrı yapma projesi aslında. Hepsi bunun farkında ama umursamıyorlar. Olay örgüsü oldukça güzel. Bilimkurgu okuru olmayanların bile yorulmadan okuyacağı akıcı bir kitap olmuş. Eşcinsel başkahramanları hep sevmişimdir. Küfürlü diyaloglar, cinsellik pasajları ise gerçekçi. Hikaye 2030 ve 2031 yılında geçtiği için muhteşem teknolojiler beklemedim ama robotların, silahların, yapay zekanın, zihin aktarımın, tıbbın gelişimi ilginç geldi. Cep telefonları elde değil, kontak lens gibi göze takılıyor. Bir de insanlık sanal dünya yüzünden yalnızlaşmış, her yer sanal genelev ve oyun salonu. Ben kitabın konusunu ve kahramanlarını çok beğendim, yobaz değilseniz siz de seversiniz.
