Bu kitabı okumak için biraz geç kalmışım sanki.İlk çıktığı dönemde herkesin elinde-dilinde bu kitap vardı.Ve nedense çok övüldüğünden midir bilmem elim bir türlü okumaya gitmemişti.Ya da belki sadece benim için zamanı değildi.
Suga kitabı okuyup sende oku diye önerince yeniden düştü aklıma.Bende bir kurban seçtim kendime ve Rosamary arkadaşımla başladım okumaya ^^
Tabi bunun eksilerini düşünemedim.Göz yaşları ile dolu mesajlar mı almadım, beni neye bulaştırdın böyle demeler ve daha neler neler.Ve haklıydı da.
Bu kitaba başladığımda sanırım anlatım şekli yüzünden ilk etapta bağlanamadım hikayeye.Okuyorum ama böyle sırf okumak için.Ne zaman ya da nasıl olduğunu söyleyemem ama bir bakmışım ki kitabı yarılamışım.Sanırım farkına varmadan adapte olmuş ve kendimi kaptırmıştım.
Okurken çoğu yerde durup kendimi sorguladım.Hayat telaşesine çevremize, sevdiklerimize en önemlisi de kendimize hiç bakmıyoruz.Neler olduğunun çoğu zaman farkında bile değiliz.Ve bu beni korkuttu.O kadar kaptırmışız ki kendimizi yaşamayı, sevmeyi, mutlu olmayı bırakmışız gibi...
Finn ve Toby kesinlikle muhteşem bir detay.Onların yaşamlarına dokunmak, en azından yaşamlarına bir pencereden bakmak bile beni mutlu etti.June ve Greta ise kendimi sorgulama sebebimdi kesinlikle...
Bilmiyorum bu kitabı anlatamıyorum.Kelimelere dökemiyorum bende ki etkisini.Sadece sevdim demek geliyor içimden.Eğer vaktiniz olursa bir şans verin derim ^^ Ah birde ağlamaklı, boğazınızın düğümlendiği bir hikaye olacağı konusunda da uyarayım.Şuan bile bu konuda uyarmadım diye azarlanıyorum ^^
