İnsan doğası gereği araftaydı. Yer ile gök arasında... Ölüm ile yaşam arasında... Aydınlık ve karanlık arasında...
Bi gülüp bi ağlamaktı insanın doğası. Ama neye gülüp neye ağladığın önemli olandı. Derdinin büyüklüğü değil derdini bilmek ağlatırdı. Bilmek... Güçsüz olduğunu...
Güneş doğduğunda gecesini bekleyen küçük bir çocuktum gece bitti ben kayboldum...
Okur Takip Önerileri
Pusulası kayıp karanlık bi deliydi. Bir pusula buldu ve karanlıkla birleşti...⚡