Hazel E bir yorumu yanıtladı.
En çok hoşuma giden bölüm....
Bütün dünyayı sevmeye hazırdım; değerlendiren çıkmadı: Böylelikle de nefret etmeyi öğrendim. Renksiz gençliğimi, kendime ve dünyaya karşı giristiğim savaşta tükettim. Alaya alınmaktan korktuğum için en iyi duygularımı yüreğimin derinlerine gömdüm. Orada silinip gittiler. Hep doğru söyledim, inanılmadım. O zaman kandırmaya başladım. Kibarların dünyasını, toplumun işleyişini iyiden iyiye kavrayınca,hayat biliminde ustalık kazandım; başkalarının bu ustalığı kazanmadan nasıl mutluluğa ulaştıklarını gördüm; benim hiç yılmadan erişmeye çalıştığım önceliklerin tadını, onlar kendilerini hiç yormadan çıkarıyorlardı. O zaman içimi bir karamsarlık kapladı - tabanca kurşunuyla giderilecek türden bir karamsarlık değildi bu: Soğuk, çaresiz, sevimliliğin,iyi niyetli bir gülümsemenin altına gizlenen bir umutsuzluktu. Ruh yönünden sakat olmuştum. Ruhumun yarısı yoktu; solmuştu, uçmuştu, ölmüştü. Ben de o yarıyı kestim attım!
Sayfa 127Kitabı okudu
Ve yazar bu müthiş tespitleri 1800lü yıllarda yapar... Aradan 200 sene geçmiştir , değişen? 👏🏻
Hazel E bir yorumu yanıtladı.
Beppo;
"Ne oluyor biliyor musun? Bazen önüme upuzun bir cadde çikiyor. Öyle uzun ki insan bunun sonu gelmez sanıyor. O zaman acele etmeye başlıyorsun. Gittikçe daha çok acele ediyor insan. Her önüne baktığında yolun hic de kisalmamis olduğunu fark ediyorsun. Daha gizli ve daha gayretli çalışıyorsun, sonunda nefesin kesilip güçsüz kalıyorsun. Ve cadde hala upuzun bir şekilde seni bekliyor. İnsan caddenin tamamına bakıp hemen bir karara başlamalı. Her zaman adım adım ilerleme li. Sürekli bir adım sonrasını düşünmeli, bir adim, sonra derin bir nefes, sonra bir süpürge. İşte o zaman hayat zevkli olur. Önemli olan işini iyi yapmaktır. Öyle de olmalı.
Bir de bakarsın ki adım adım bütün yolu bitirmissin. Nasıl olduğunu anlamadan ve yorulmadan"
Sayfa 43Kitabı okudu
Hazel E bir yorumu yanıtladı.
Esir düşmesinden sonra Beyazid'in kurtarılması için düzenlenen harekat sonucunda demir kafes hazırlanıyor ve bir sonraki girişimde kafese kapatılacağından bahsediliyor. Bu süreçte yapılan psikolojik baskılar anlatılıyor, çok sevdiği eşinin Timurlenk'e eş olması bundan mutluluk duyması gibi... Bu bölüm Timurlenk'in kalemdari tarafından anlatılıyor. Zaten esir düşmesinden bir kaç ay sonra da şehadet ediyor. Daha sonra Timurlenk'in ölümüne kadar olan sürece değiniliyor.
Reader Follow Recommendations
Keşke kanatlarına güvenen bir kuş olsaydım.
Ne fark eder ki ? Kendine güvenen bir kuş olmak yeterdi. Ev kedisi olmaktansa....
Hazel E bir yorumu yanıtladı.
Artık hiçbir şeyi görmek, duymak, özlemek ve sevmek istemiyorum.
Hiçlik!
1 previous answer
Malesef yaşamak zorundayız. Dilerim dünyadan ayrıldığımızda az kalp kırıklıklarımız olur.
1 next answer