Yakamoz& Papatya -9
Papatya Yakamoz'un yazdıklarından çok etkilenmişti. Bu nasıl sevmek böyle, Yarabbi, diyordu kendi kendine. Normal bir insan hiç böylesine bir yorumlama yapabilir miydi? Hoş, Yakamoz'a bunları yazdıran yegane güç, yegane ilham kendisinin de belirttiği üzere Aşktı. Zaten öyle değil midir, şiirden en çok nefret edenlerimiz bir kere
Londra'da kasvetli, kapalı ve bayat bir pazar akşamıydı. Tiz ve pes, çatlak ve berrak, hızlı ve yavaş, her derecede ahenksiz, delirtici kilise çanları, tuğla harç yankılarını berbatlaştırıyordu. İs karası pişmanlık kıyafetleri giymiş melankolik caddeleri, onlara korkunç bir umutsuzluk içinde pencerelerden bakmaya mahkûm edilmiş insanların ruhlarını demli yordu. Her caddede, neredeyse her sokakta ve hemen her dönemeste kasvetli çanlar sanki veba şehirdeymiş ve ceset arabaları etrafta dolaşıyormuş gibi zonkluyor, titriyor, çalıyordu. Aşırı çalıştırılmış insanlara bir parçacık rahatlık sağlayabilecek her şey, demirlenmiş, sürgülenmişti... Görülecek hiçbir şey yoktu, yalnızca sokaklar, sokaklar, sokaklar. Nefes alacak başka bir şey yoktu, yalnızca sokaklar, sokaklar, sokaklar. <<Dalmış zihni değiştirecek veya yükseltecek hiçbir şey yoktu.>> Bitkin ameleler için yedinci gününün monotonluğunu önceki altı günün monotonluğuyla karşılaştırmanın, ne kadar yorgun bir yaşam sürdüğünü ve onu en iyi şekilde -ya da en kötü şekilde- nasıl değerlendireceğini düşünmenin dışında hiçbir şey yoktu.
Beynimizin subliminal kısımları bizim için görünmezdir; buna rağmen hayatı bilinçli bir şekilde nasıl tecrübe edeceğimizi, kendimizi ve başkalarını nasıl gördüğümüzü, hayatımızda her gün olup biten şeylere yüklediğimiz anlamları, kimi zaman ölüm-kalım meselesi olabilecek hızlı kanaat ve kararlara ulaşma yeteneğimizi ve bütün bu içgüdüsel deneyimlerin sonucunda yaptığımız şeyleri çok temelden etkiler.
Sayfa 14 - Okuyan usKitabı okuyor
Her şeyin nasıl da hızlı bir şekilde unutulduğuna, senden önceki ve sonraki ölçülemez bir zaman uçurumuna, alkışların içi boş yankısına, hakkımızda iyi konuştuğunu iddia edenlerin değişken ve eleştirel olmayan yargısına, tüm bunları sınırlayan alanın darlığına bak.
"Uyuyan Adam" Georges Perec'in edebi kariyerinde öne çıkan deneysel bir yapıt olarak dikkat çeker. Perec'in dil üzerine olan hakimiyeti ve metinsel yenilikleri bu eserde de göze çarpar. Kitap, günlük hayatın sıradanlığını ve tekdüzeliğini detaylı bir şekilde incelerken, okuyucuya bu rutinlerin altında yatan zengin ve karmaşık yapıları göstermeyi amaçlar. Yazarın zengin dil kullanımı ve karakterlerin iç dünyasını detaylandırmadaki ustalığı, eserin en güçlü yanlarından biridir.
Ancak, Perec'in bu deneysel ve yapısal oyunları her okuyucu için cazip olmayabilir. Eserin parça parça yapısı, tekrarlar ve metnin sürekli dönüşümü, bazı okuyucular için zorlayıcı ve yorucu olabilir. Bu yaklaşım, özellikle metin üzerine derinlemesine düşünmeyi gerektirdiğinden, hızlı bir okuma deneyimi arayanlar için uygun olmayabilir. Ayrıca, romanın bazen aşırı detaylandırması, ana hikayenin akıcılığını kesintiye uğratabilir ve okuyucunun dikkatini dağıtabilir.
Buna rağmen, "Uyuyan Adam" Georges Perec'in dil ve anlatı üzerine kurulu denemelerini takdir edenler için değerli bir eserdir. Yazarın dilin sınırlarını zorlama ve okurun algısını değiştirme çabaları, modern edebiyatın ne kadar yenilikçi ve sınır tanımayan bir alan olabileceğini gösterir. Kitap, Perec'in edebiyatı yeni bir boyuta taşıma arzusunu yansıtan bir yapıt olarak, onun eserleri arasında özel bir yer tutar. Okuyuculara zihinsel bir meydan okuma sunan ve üzerine uzun süre düşünmelerini sağlayan bu kitap, edebiyatın sadece anlatılmakla kalmayıp aynı zamanda yaşanabileceğini kanıtlar niteliktedir. 
Georges Perec
Fakat öpüşüyoruz.
Beni öpüyor.
Öpülmek o kadar güzel hissettiriyor ki, ağlayabilirim.
Bir bebek gibi ağlayabilirim.
Hiç kimse beni bu şekilde öpmedi; bu kadar nazik, bu kadar tatlı... Kolayca kırılabilirmişim gibi. Zarar görebilirmişim gibi. Değerliymişim gibi.
Hayatım boyunca, insanların beni nasıl gördüğünü biliyorum. Her beş saniyede bir dudaklarından fışkıran fikirlerle bu ateşli kişiliği görüyorlar. Sanki korkusuz biri gibi, düzenli olarak dün- yanın dört bir tarafına seyahat eden birini görüyorlar. Kalbi onlar- ca kez parçalanmış ve aptalca tekrar tekrar âşık olmaya çalışacak cesareti olan birini görüyorlar.
Ama göremedikleri şey kalbimin ne kadar kırılgan olduğu. Göstermek zorunda olduğum sevginin büyüklüğünü düşündü- ğümde ne kadar ağır olduğunu görmüyorlar. Tüm geleceğimi avuçlarının içinde tutabilme potansiyeline sahip bir adamla göz- lerim kenetlendiğinde ne kadar hızlı çarptığını görmüyorlar. Âşık olmak istiyorum.
Ve sevilmek istiyorum.
Ve beni böyle öpen birini istiyorum, nefes almayı unutmama neden olacak kadar yumuşak ve yavaş.
Bir dakika sonra dudaklarını geri çekiyor, gözlerimiz şehvet dolu bir şaşkınlıkla buluşuyor; en azından benim açımdan.
Beni öptüğü için hafifçe pembeleşen dudaklarının kenarları biraz yukarı kalkıyor. "Mutlu yıllar."
Sayfa 53
Gelecekte yaşanması muhtemel senaryolar
Kaçınılmaz bir şekilde böyle olacak; çünkü yakın gelecek, büyük olasılıkla yakın geçmişe benzeyecektir ve de yakın geçmişte, hızlı toplumsal değişimler seri üretim ekonomilerinde ve çoğu varlıksız olan toplumlarda meydana geldikleri için, daima ekonomik ve sosyal olarak karışıklara yol açmıştır .
Sayfa 25Kitabı okuyor
Yine de zaman, gitgide daha hızlı bir biçimde akıp gidiyordu; sessiz ritmi yaşamı parçalara ayırıyor, insan geriye bir göz atmak için bile duramıyordu. "Dur! Dur!" diye bağırmak istiyor ama sonra bunun hiçbir yararı olmadığının farkına varıyordu. Her şey, insanlar, mevsimler, bulutlar, her şey kaçıp gidiyordu; insanın taşlara, bir kayanın tepesine asılması da yararsızdı, yorulan parmaklar gevşiyor, kollar, cansız bir şekilde düşüyor ve insan kendini bu çok yavaşlamış gibi görünen ama hiç durmayan ırmağa kapılmış buluveriyordu.
Sayfa 192Kitabı okudu
